NC-[SF] James♥Frame รักนี้ต้องได้เธอ

จูบแผ่วเบาแต่เนิ่นนาน เจมส์กัดริมฝีปากล่างของผมเป็นเชิงขออนุญาตก่อนจะแทรกลิ้นร้อนชื้นเข้ามาในโพรงปากของผม

มือผมที่ตอนแรกขย้ำเสื้อของเจมส์อยู่ในตอนนี้กลับไร้เรี่ยวแรงและตกมาอยู่ข้างลำตัวแทน เพราะแรงที่มีในตอนแรกกลับเหือดหายไปหมดหลังจากที่เจมส์เริ่มจูบผม

“ อื้ออ.. “ ผมร้องประท้วงในลำคอ เพราะเจมส์เริ่มรุกหนักจนทำให้ผมหายใจติดขัดจนหายใจไม่ทัน

“ ถ้าคนหลังอาหารจะอร่อยขนาดนี้ เจมส์ว่ากินเท่าไหร่ก็ไม่อิ่มหรอกครับ “ เจมส์พูดพรางเอานิ้วไล่ไปตามรูปปากผมพร้อมกับมองผมด้วยสายตาหวานเยิ้ม จนหัวผมแทบจะระเบิด  ก็คนมันเขินนิ >///<

“ เจมส์กะจะทำให้เฟรมละลายหรอไง แค่เจมส์ทำแบบนี้ เฟรมก็จะละลายอยู่แล้วนะ “ ผมพูดท้วงขึ้นหวังว่าเจมส์คงจะเห็นใจผม แต่เปล่าเลย กลับทำมันหนักกว่าเดิม

“ เจมส์จะไม่ให้เฟรมละลายหรอกครับ เพราะถึงเฟรมละลายเจมส์ก็จะกิน “ เจมส์เลียริมฝีปากตัวเองให้ผมเห็นจะๆ เป็นการแสดงถึงว่า ณ.จุดนั้น ผมจะเป็นอย่างไร เจมส์ยังคงมั่นใจที่จะต้องการที่จะทำอย่างนั้นต่อไป

“ เจมส์ครับ เฟรมว่ามันดึกแล้วนะ กลับบ้านดึกๆมันไม่ดีนะครับ “ ผมพูดเสียงอ่อนเผื่อว่าจะได้รอดจากสถานการณ์อันล่อแหลมนี่

“ ไม่เห็นเป็นไรเลยครับ เดี๋ยวเจมส์ค้างห้องเฟรมก็ได้ “ แต่ไม่เป็นผล  เจมส์ส่งยิ้มพริ้มมาให้ผม แล้วอย่างนี้ผมจะขัดใจได้มั้ยเล่า T///T

“ แต่...เจมส์มีเสื้อผ้ามาเปลี่ยนหรอครับ “ คิดได้ดีมากเฟรม ผมเชื่อว่าเจมส์ต้องยอมล่าถอยไป

“ ไม่มีหรอกครับ แต่...คืนนี้ก็ไม่ต้องใช้อยู่แล้ว ก็ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่ครับ “ หมายความว่ายังไง คืนนี้ก็ไม่ต้องใช้ ไม่เอานะ อย่านะเจมส์ (อย่าช้า ให้ว่องเลย ตองอยากแต่งจบแล้วดองมานานมาก<<<ไรท์)

“ จ..อื้มม “ ผมกำลังจะอ้าปากหาข้ออ้างให้หลุดพ้นจากสภาวะดึงสติผมให้หลุดลอยไปนี้ แต่เจมส์กลับโน้มตัวมาประกบปากผมอย่างรวดเร็วพร้อมกับส่งลิ้นร้อนเข้ามาข้างในปากผมทันที

“ อื้มม “ เสียงครางในลำคอของผมบ่องบอกถึงความพึ่งพอใจมาก ตอนนี้จะเป็นยังไงก็ช่าง ตอนนี้ผมขอก่อนละกัน (พี่เฟรมกลับมาแล้ว<<<ไรท์)

เจมส์ผละริมฝีปากออกจากผมพร้อมกับยิ้มอย่างพอใจออกมา จะให้ผมจ้องหน้าเจมส์หรอ ไม่มีทางซะหรอก หลบหน้าลูกเดียว ถึงจะบ้า...แค่ไหนก็อายเป็นเหมือนกันนะเฮ้ย

“ เฟรมน่ารักอย่างนี้ เจมส์ต้องให้รางวัลซะแล้ว เจมส์จะทำเบาๆนะครับคนดี “ เจมส์มากระซิบข้างๆหูผม ชวนให้สยิวเป็นอย่างมาก

เจมส์ขบกัดดูดเลียหูผมอย่างสนุกปาก รู้มั้ย...ว่ามันเสียวนะโว้ยยยยยย!!

“ เจมส์ มันส..เสียวนะ พ..พอก่อนได้มั้ย “ ผมพูดเพื่อให้เจมส์หยุด แต่ไม่มีท่าทีจะเป็นแบบนั้นเลยซักนิด

“ แค่นี้ก็เสียวแล้วหรอครับ ถ้ามากกว่านี้อีกหน่อย จะเป็นยังไงกันน๊า “ เจมส์กระซิบเสียงกระเส่าข้างหูผมก่อนจะค่อยๆเลื่อนหน้าลงไปไซร้คอผมอย่างหมั้นไส้

เจมส์ขบเม้มซอกคอผมอย่างไม่ลดละ จากที่ตอนเช้าเสียให้ไปหนึ่งรอยตอนนี้มันมากกว่าสิบรอยแล้วแน่ๆ พรุ่งนี้ผมต้องไปมหาลัยอีก ผมจะทำไงละว่ะทีนี้ แต่ผม..คิดไม่ทันล่ะ เพราะสมองของผม ณ.จุดนี้(?) จดจ่ออยู่กับการกระทำของคนตรงหน้าไปซะแล้ว

เจมส์ค่อยๆเลิกเสื้อของผมขึ้นมาเรื่อยๆจนขึ้นมากองไว้บริเวณคอของผม เจมส์คงพอใจกับรอยที่ทำให้ผมบนคอแล้ว ก็เลยเปลี่ยนจุดยุทธศาสตร์เป็นบริเวณหน้าอกผมแทน

เจมส์ดูดดุนบริเวณที่เป็นสีขาวจนเกิดรอยแดงช้ำๆขึ้นมา ทำให้ผมร้องสูดปากอย่างลืมตัว ถ้าเจมส์จะช่ำชองกามกิจขนาดนี้ ผมว่าผมต้องแย่แน่ๆเลยครับ ความจริงผมได้แต่ทฤษฎี ปฏิบัตินี่ครั้งแรกในชีวิต

“ สูดดด..อ๊ะ..จ..เจมส์ อื้ออ... “ ผมร้องออกมาอย่างห้ามไว้ไม่อยู่จริงๆ ถ้ามากกว่านี้ผมจะไม่กรี๊ดเลยหรอเนี่ย T///T

เจมส์หยุดพักให้ผมหายใจแปปเดียวก่อนจะลงมือปฏิบัติการล่าความบริสุทธิ์ต่อ

เจมส์หันมาดูดดุนขบเม้มเลียบริเวณจุดสีแดงบนลำตัวผมแทน ถึงปากจะม่วนอยู่กับข้างหนึ่งแต่อีกข้างหนึ่งก็ไม่ปล่อยให้ว่าง ใช้มือมาบีบคลึงเค้นอย่างสนุก จนตัวผมไม่ติดอยู่กับเตียง แอ่นตอบรับไปตามจังหวะความเสียวซ่านของคนที่กำลังสนุกอยู่ตอนนี้

เจมส์ถอดเสื้อของผมออกแล้วเขวี้ยงให้ออกห่างจากโซฟามากที่สุดเท่าที่จะทำได้

“ เจมส์ ไม่เอาตรงนี้ได้มั้ย “ ผมขอร้องเจมส์ให้เปลี่ยนที่ เพราะที่มันโจ่งแจ้งเกินไป ไหนๆก็ห้ามไม่ได้ล่ะ ปล่อยมันเลยตามเลยล่ะกัน

“ ได้ครับ เพื่อเฟรมของเจมส์ “ เจมส์อุ้มผมในท่าเจ้าหญิงก่อนจะก้าวเดินพาตัวเองและผมไปที่ห้องนอนของผมอย่างรวดเร็ว เหมือนกับว่าเวลาแค่เสี้ยววินาทีก็มีค่าที่สุด ณ.จุดนี้(?)

เจมส์วางผมลงบนเตียงอย่างแผ่วเบา แล้วเอื้อมไปเปิดไฟข้างหัวเตียงทำให้ทั้งห้องเห็นแค่ภาพสลัวๆเท่านั้น เป็นฉากที่ผมคิดว่าโรแมนติกมากๆ แถวยังสร้างอารมณ์ให้คล้อยตามไปได้ง่ายๆกว่าเดิมอีก

หลังจากที่เจมส์เปิดไฟเสร็จก็หันมาเปิดโชว์ร่างกายให้ผมเห็นแทน เจมส์ค่อยๆปลดอาภรณ์ทีละชิ้นออกอย่างไม่รีบร้อน แค่ถอดเสื้อออกสติผมก็แทบจะแตกกระเจิง เพราะไหนจะแขนที่มีกล้ามให้เห็นเป็นสัดส่วนเบาๆ ไหนจะร่างกายที่เป็นล่ำเป็นสันนั่นอีก เจมส์ค่อยๆเลื่อนมือไปปลดกางเกงของตัวเองออก เผยให้เห็นชั้นในบางเบาที่ปกปิดส่วนที่มิดชิดที่สุดของร่างกายไว้ แค่แสงบางๆกระทบก็ทำให้พอรู้ว่าขนาดของมันไม่ใช่เล่นแน่ๆ ชั้นในขนาดนั้นสำหรับผมถือว่าใหญ่มาก มันก็เกือบจะปิดส่วนนั้นมิดอยู่แล้วครับ 

เจมส์ค่อยคลืบคลานขึ้นเตียงมาปลดอาภรณ์ของผมออกจนหมดสิ้น เผยให้เห็นร่างที่บางกว่าเจมส์หลายเท่า แต่ผมเสียเปรียบกว่าอยู่หน่อยตรงที่ไม่มีอาภรณ์สักชิ้นบนร่างกาย แต่เจมส์ยังเหลืออยู่ชิ้นหนึ่ง

เจมส์ขึ้นมาค่อมตัวผมโดยสมบูรณ์พร้อมกับเกาะกุมเนื้อร้อนของผม รูดไปมาอย่างนุ่มมือ ก่อนจะเร่งจังหวะขึ้นเรื่อยๆ

“ อ๊า..จ..เจมส์..อื้อออ..ด..เดี๋ยวเฟรม.ม..ไม่ไหวนะ “ ผมพยายามเค้นแรงพูดออกมา ถึงผมจะจัดการเรื่องพวกนี้บ่อยแต่นี่มีคนทำให้ ความรู้สึกแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง

เจมส์หยุดการกระทำนั้นแล้วเลื่อนตัวลงไปเอาปากครอบส่วนนั้นของผม ผมรู้สึกถึงความร้อนชื้นจากส่วนนั้น เจมส์ค่อยๆขยับปากเข้าออกอย่างเก้ๆกังๆ เหมือนกับคนที่เคยทำอะไรอย่างนี้เป็นครั้งแรก

“ จ..เจมส์ พ..พอเถอะ เดี๋ยวฟ..เฟรมทำเอง “ ผมผลักเจมส์ออกก่อนที่จะเปลี่ยนตัวเองอยู่ข้างบนแทนเจมส์ ก่อนจะค่อยเอื้อมมือไปปลดชั้นในตัวสุดท้ายของเจมส์ออกด้วยมือทั้งสองข้างที่สั่นเทา

ผมค่อยเกาะกุมส่วนนั้นของเจมส์พร้อมกับครอบปากลงไปทันทีที่จับมันตั้งขึ้น ผมทำเหมือนที่เจมส์ทำกับผมเมื่อกี้แต่จังหวะดีกว่าเจมส์หลายขุม ผมทั้งดูดทั้งเลียตามหนังอาโออิ อาโอบะ ยาโยอิ อะไรเทือกนั้นที่ผมเคยดูมา

“ อื้มม...ฟ..เฟรมเจมส์จะไม่ไหวแล้ว “ เจมส์บอกกับผมแล้วดึงตัวผมขึ้นไปจูบอย่างลึกซึ้งพร้อมกับเบิกทางช่องทางอันคับแคบข้างหลังของผมด้วย

เจมส์ค่อยๆสอดนิ้วเข้ามาทางช่องทางอันคับแคบทีละนิ้วอย่างเยือกเย็น จากหนึ่งนิ้วกลายเป็นสี่นิ้วแล้วชักมือเข้าออกอย่างมันส์มือ (จากหนึ่งไปสี่ ใจเย็นมากเลยพี่<<<ไรท์)

“ อ๊ะ..จ..เจมส์..บ..เบาหน่อยสิ..ฟ..เฟรมเจ็บ..นะ “ ผมร้องท้วงเพราะเจมส์เริ่มที่จะไม่ปรานีใส่แบบไม่ยั้ง ทำเอาผมหายใจไม่ทันมันทั้งเจ็บทั้งเสียวปะปนกันไปจนแยกความรู้สึกนั้นไม่ออก

“ เจมส์ทนไม่ไหวแล้วครับคนดี  ขอนะ “ เจมส์เอามืออกจากช่องทางนั้นแต่เปลี่ยนมาเป็นเนื้อร้อนอันเท่าแขนของผมแทรกเข้ามาแทน เจมส์ค่อยๆกดสะโพกของผมลงเสียดสีกับเนื้อร้อนท่อนยักษ์นั่น

“ อ๊ะ เจมส์ เฟรมเจ็บอ่ะ เอาออกไปก่อนได้มั้ย “ ผมร้องประท้วงขึ้นแต่เจมส์ยังไม่หยุดที่จะทำแบบนั้นกลับทำต่อไปอย่างช้าที่สุด

“ เฟรมครับ เฟรมอดทนนิดนะครับ ครั้งแรกก็เป็นอย่างนี้แหละครับ “ เจมส์พยายามไกล่เกลี่ยผม แต่มันไม่ไหวจริงๆ เจ็บจนน้ำตาไหล มันเจ็บมากๆ

“ เจมส์ แต่เฟรมไม่ไหวนะ อึก..มันเจ็บอ่ะ “ ผมพยายามร้องขอ แต่มันกลับไม่เป็นผลเลยซักนิด

“ เฟรมครับ ทนอีกนิดนะครับ อีกนิดเดียว “ เจมส์พยายามพูดไกล่เกลี่ยผมอีกรอบ แต่ผมกลับพยายามดันสะโพกของผมออก แต่เจมส์ยังคงกดมันไว้และดันสะโพกตัวเองเข้ามาเรื่อยๆ

“ เจมส์เอาออกไปก่อนได้มั้ยอ่ะ เฟรมเจ็บจริงๆนะ “ เจมส์หยุดกดทั้งสะโพกของตัวเองและของผมแต่กลับให้เนื้อร้อนท่อนยักษ์นั่นคาอยู่กับที่ไว้อย่างนั้น สงสัยคงจะสุดความยาวของตัวเองแล้ว

“ เฟรมรอมันคลายอีกนิดนะ เดี๋ยวจะไม่เจ็บแล้วนะครับ แต่จะเป็นอย่างอื่นแทน “ เจมส์กดหัวผมลงไปจูบอย่างดูดดื่ม เหมือนสิ่งที่ยิ่งเสพมากก็ยิ่งติดมากขึ้นไปทุกที แต่จูบนี่ก็ทำให้ผมบรรเทาความใจไปได้ไม่มากก็น้อยเหมือนกัน

เจมส์ผละจูบออกก่อนจะเอ่ยประโยคที่ต้องทำให้ผมขึ้นสวรรค์ไปในครั้งนี้

“ เจมส์จะเริ่มแล้วนะครับ “ เจมส์ส่งยิ้มให้ผมก่อนจะเปลี่ยนตำแหน่งให้ผมลงไปนอนข้างล่างแล้วเจมส์ขึ้นมาออนท๊อปเหมือนเดิม เจมส์จับขาผมทั้งสองข้างพาดบ่าตัวเองและค่อยๆขยับสะโพกเข้าออกอย่างเนิบนาบ ช้าๆเป็นจังหวะ ถึงจะเจ็บอยู่นิดๆแต่มันก็ไม่เท่ากับตอนแรกที่เจมส์พยายามดันมันเข้ามา

 “ อ๊า เจมส์ เร็วอีกได้มั้ย อึก อื้มมม... “ จากตอนแรกที่เจมส์เริ่มขยับสะโพกของตัวเองอาจจะเจ็บอยู่นิดๆ แต่ตอนนี้มันผสมปนเปกันไปจนเป็นความเสียวซ่านจนหาอะไรมาเปรียบเปรยไม่ได้

“ ได้ครับ เพื่อเฟรมของเจมส์ “ เจมส์กัดฟันพูดออกมาและยังคงกดกระแทกสะโพกที่รัว ความความเร็วความถี่เริ่มเพิ่มมากขึ้นเรื่อยจนเสียงเนื้อกระทบกันดังระงมจนทั่วห้องทั้งห้องและยังมีเสียงครางของผมและเจมส์บวกกับเสียงเตียงเอี๊ยดอ๊าด ยิ่งทำให้เพิ่มอรรถรสในการร่วมบทเรียนรักเพื่อไปให้ถึงฝั่งฝันกันมากขึ้นไปอีก

“ อ๊ะ..เร็วอีกได้มั้ยอ่ะเจมส์ อีกนิดนะ อื้ออ... “ เจมส์พยายามเร่งเครื่องขึ้นไปอีกคนตัวผมสั่นโยกไปตามจังหวะที่เจมส์สะบัดเอวลงมาแต่ละครั้ง

“ อื้มมม.. แน่นจริงๆ ถ้าเจมส์ได้แบบนี้ทุกคืน เจมส์จะไม่ไปไหนเลยครับ จะอยู่กับเฟรมทั้งวันและทั้งคืน “ เจมส์ก้มลงมากระซิบข้างๆหูผม ซึ่งถ้าเป็นแต่ก่อนผมคงดีใจที่ได้ยินประโยคนี้ฟังหูซ้ายทะลุหูขวา เพราะตอนนี้สมองผมไม่ได้จดจ่อกับประโยคบอกเล่าของเจมส์แต่เป็นเอวสอบที่กดกระแทกมาอย่างไม่ยั้งของเจมส์ต่างหาก

“ อึก..อื้ออ..อ๊ะ “ ผมเอาแขนไปคล้องคอเจมส์ก่อนจะบดขยี้ปากของตัวเองพร้อมส่งจูบอันดูดดื่มให้กับเจมส์อย่างโหยหา

“ ถ้าเฟรมจะยั่วเจมส์ขนาดนี้ เจมส์ไม่ปล่อยแล้วนะครับ “ เจมส์กดกระแทกเอวสอบลงมาหนักกว่าเดิมแต่ความถี่ลดลงเปลี่ยนเป็นเข้าสุดออกสุดแทน ทำเอาผมผวาเป็นระยะๆจนห้ามเสียงครางของตัวเองไว้ไม่อยู่

เจมส์กดกระแทกสะโพกของตัวเองอย่างนั้นอยู่เป็นเวลานานก่อนที่ผมจะถึงฝั่งฝันก่อนและเจมส์ก็ตามมาติดๆปล่อยคราบรักใส่ในตัวผมจนหมดไม่มีออกมาจากนอกเส้นทางอันคับแคบนั้นแม้แต่นิดเดียว และผมกับเจมส์ก็เข้าสู่ห้วงนิทราอย่างไม่รู้ตัว

NCตอนที่11

“ อื้ออ.. เต๋า เบาๆสิ “ เต๋าบีบคลึงสะโพกผมอย่างรุนแรงจนผมรู้สึกเจ็บ ถึงแรกๆมันจะรู้สึกดีบ้างอยู่ก็ตามแต่

“ เต๋าขอโทษนะชา ขอโทษกับเรื่องที่ผ่านมาทั้ง เรามาเริ่มต้นกันใหม่ได้มั้ย “ ผมผลักเต๋าออกก่อนที่ตัวเองจะเป็นอิสระพร้อมกับช้อนตามองคนที่พร่ำขอโทษและขอเริ่มต้นใหม่กับผมเมื่อกี้

“ เต๋าทำอะไรผิด และอีกอย่างชายังไม่ได้เริ่มอะไรกับเต๋าเลยนะ “ ผมเอามือบางๆของตัวเองไปประครองหน้าหล่อๆของคุณเต๋าให้สบตาผม

“ เรื่องที่ผ่านมาก็ให้มันผ่านไปเถอะ อีกอย่างชาก็ทำตามหน้าที่ อย่าไปคิดมากเลยนะ “ ผมพูดขึ้นมาอีกประโยคซึ่งทำให้เต๋าหน้าเสียไปเลย ผมไม่รู้ว่าเป็นประโยคแรกหรือประโยคหลัง

“ ชา “ แววตาของคุณเต๋าตอนนี้บ่งบอกได้ถึงเรื่องที่จะพูดต่อไปนั้นจริงจัง

“ ว่าไงครับ คุณชาย “ ผมส่งยิ้มอ่อนให้คุณเต๋าเพื่อที่จะไม่ให้ตึงเครียดไปมากกว่านี้เผื่อจะผ่อนคลายได้บ้าง

“ ยิ้มอย่างนี้เต๋าทนไม่ไหวแล้วนะ “ คุณชายจู่โจมระดมจูบผมไปทั่วทั้งใบหน้าก่อนที่จะมาดูดดุนริมฝีปากของผมอย่างที่ผมไม่ได้ตั้งตัวรับมือ

“ อื้ออ.. “ ทำไมวันนี้คุณเต๋ารุนแรงจังว่ะปกติจะค่อยๆเป็นค่อยไปนี่หว่า

“ ชาทำแบบนี้ยิ่งทำให้เต๋าทนไม่ไหวมากขึ้นเรื่อยๆแล้วนะ “ ผมถลึงตามองคนที่พูดประโยคเมื่อกี้

“ อย่าเยอะเต๋า “ ผมหันไปปรามเต๋าแต่ตอนนี้ไม่ทันล่ะ

เสื้อผ้าของผมทุกชิ้นหายไปในพริบตาหลังจากพูดประโยคสุดท้ายจบ หายไปไหนหว่า? อ๋อ เมื่อกี้คุณเต๋าติดสปีดถอดให้นี่เอง ขอบคุณครับ บ้าแล้ววว!!

ผมถูกย้ายให้มาออนท๊อปแทนแล้ว จะทำอะไรของเขาเนี่ย

“ ชาถอดให้เต๋าหน่อยสิครับ “ ฮึ่ยยย !! ทำไมต้องทำเสียงกระเส่าแบบนี้ด้วยว่ะ มัน...ขัดขืนไม่ได้นะเว้ย T///T

ผมค่อยๆปลดกระดุมเสื้อของคุณเต๋าทีละเม็ดอย่างยากเย็น ทำไมมันติดกันแน่นจังเลยว่ะ แล้วมือจะสั่นทำปู่อะไรเนี่ย โอ้ยย นิ่งๆสิว่ะ แล้วไอ้คนที่นอนอยู่มันก็ซนจริงๆ มือมันอ่ะอยู่เฉยๆไม่เป็นหรอไง มันต้องมาวนเวียนแถวสะโพกตรูทำไมละเนี่ย มันเสียวนะโว้ยยยย

“ เต๋าอยู่นิ่งๆดิ ชาถอดให้ไม่ได้อ่ะ “ มือสั่นอย่างนี้ ใครจะไปถอดได้ล่ะว่ะ ใจเย็นไสคชา เย็นไว้ๆ

กว่าจะถอดเสื้อออกมาได้ก็ล่อไปเกือบสิบนาที ผมไม่มีแรงแล้วอ่ะ ทำไมมันยากเย็นขนาดนี้กับอีกแค่ถอดเสื้อ ไหนจะเหลือกางเกงอีก ผมไม่อยากถอดแล้วอ่ะ เขิน >///<

“ ชาถอดกางเกงให้เต๋าด้วยสิครับ “ สงสัยคุณเต๋าให้ผมเก้ๆกังๆแน่เลยอ่ะถึงเร่งให้ผมรีบถอด เอาก็เอาว่ะรวดเดียวให้จบไปเลย

ผมค่อยเลื่อนมือลงไปแถบๆขอบกางเกง คลำหากระดุมกางเกงตั้งนานทำไมไม่เจอซักทีว่ะ อะไรมันจะหายากขนาดนั้น อย่าถามผมว่าทำไมไม่มอง ผมไม่กล้ามองนิ ผมอายอ่ะ เดี๋ยวเจอสิ่งที่ไม่พึงประสงค์ผมจะทำไงอ่ะ

ผมคลำไปคลำมา อ๊ะ!! เจอแล้ว แต่ว่าทำไมกระดุมมันใหญ่จังว่ะ ตอนที่เห็นในงานก็ไม่ได้ใหญ่ขนาดนี้นี่หว่า เห้ย ยาวด้วย กระดุมบ้านใครทั้งใหญ่ทั้งยาวว่ะ

“ ชา นั่นไม่ใช่กระดุม “ อ้าวเวร แล้วมันคืออะร๊ายยยยยย คชาไม่อยากจะคิดเลย บ้าแล้ววววว!!! T///T

“ กระดุมมันอยู่นี่ต่างหาก “ คุณเต๋าจับมือผมไปวางที่กระดุม ทำไมไม่ถอดเองว่ะ ให้คลำหาอยู่ได้ตั้งนานแล้วที่คลำเจอก็ไม่ใช่กระดุมด้วย T^T

หลังจากที่ผมปลดกระดุมเสร็จเรียบร้อยคราวนี้ก็ค่อยๆคลำหาซิบอย่างเยือกเย็น อ๊ะ เจอแล้ว อันนี้ซิบแน่ๆเพราะมันไม่ได้มีลักษณะเหมือนเมื่อกี้ ผมค่อยรูดมันลงมาเรื่อยๆ จน..

“ อ๊ะ.. ชาเต๋าเจ็บนะอย่าแกล้งกันสิ “ ซิบมันรูดไปหนีบไอ้นั่นเข้ามั้งเลยร้องออกมาอย่างนี้

“ ชาขอโทษ ก็ชาไม่เห็นนิ “ ผมก้มหน้าลงรับความคิด แต่เพราะก้มนี่แหละทำให้เห็นถึงความอลังการตาของตัวเองจนตัวโงหัวขึ้นมาทันทีแบบไม่คิด บร๊ะแล้ววว!!

“ ชาก็มองสิ จะได้ถอดเร็วๆไง “ มองหาพระแสงไรล่ะ แค่ไม่มองก็จะบ้าตายอยู่แล้ว ถ้ามองเต็มๆนี่ ไม่อยากจะคิดเลยว่าสติผมจะไปอยู่ไหนหมด ทำไมต้องแกล้งกันอย่างนี้ด้วย

“ เต๋าอย่าแกล้งชาดิ ถอดๆออกไปเหอะ ชาไม่ไหวแล้วนะ “ อ้อนซะเลยนิ เดี๋ยวก็รู้ว่าได้ผลมั้ย

“ ทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก เต๋าจะได้ไม่ต้องให้ชาเสียเวลาถอดให้เต๋า “ นั่นไง ผมคาดอะไรพลาดซะที่ไหน

ใช้เวลาไม่ถึงนาทีอาภรณ์ทุกชิ้นของคุณเต๋าก็หล่นไปอยู่ข้างเตียงหมดแล้ว ถ้าจะเร็วขนาดนี้อ่ะนะ

“ ชาทนอีกนิดละกันนะ “ คุณเต๋าเอามือมาวนแถวๆสะโพกมนๆของผม ก่อนจะค่อยๆกดนิ้วเข้ามาทางช่องทางรักข้างหลัง ทีละนิ้ว

“ อึก...ฮื้อออ.. “ ผมร้องออกมาเมื่อนิ้วแรกเข้าไปสาละวนอยู่ข้างในช่องทางอันคับแคบนั่น

“ เจ็บหรอครับคนดี “ คุณเต๋าเริ่มขยับนิ้วเข้าออกและเร่งจังหวะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆผสมกับการวนนิ้วไปมา

“ อื้ออ..มะ..ไม่อ่ะ..ม..มันเสียวอ่ะเต๋า “ ก่อนหน้านี้ไม่เห็นทำแบบนี้เลยนิ ผมฟุบลงไปบนอกหนาๆของคุณเต๋า

“ เต๋า ชาจะไม่ไหวแล้ว พอเถอะนะ อื้อ...อ่า.. “ คุณเต๋าไม่ยอมหยุดพร้อมกับเร่งจังหวะและเพิ่มนิ้วเข้ามาอกีนิ้วอย่างรวดเร็ว จากสองนิ้วกลายเป็นสามและสี่

“ เต๋าพอแล้วก็ได้ครับ เปลี่ยนจากมือเป็นอย่างอื่นบ้างดีกว่านะครับคนดี “ คุณเต๋าดึงมือออกทำให้ผมผวาเพราะดึงออกทีรวดเดียว

“ อ๊ะ...เต๋าชาๆหน่อยสิ “ ผมฟุบลงไปกับอกคุณเต๋าอีกรอบ ก่อนที่คุณเต๋าจะกดสะโพกของผมบดเบียดกับความแข็งขัน

“ ชามันแน่นอ่ะ อย่าเกร็งสิครับ เดี๋ยวเต๋าทนไม่ไหว “ จากที่เต๋ากดสะโพกผมลงกลายเป็นผมบดเบียดสะโพกของตัวเองลงมาแทน

“ งื้อ..ทนไม่ได้..ก็ไม่ต้องทนสิ “ ผมบดเบียดลงมาทีเดียวสุดความยาว กว่าจะลงมาสุดได้ต้องใช้พละกำลังเป็นอันมากเพราะว่ามัน เขินอ่ะ>///< ยิ่งผมออนท๊อปด้วยดิ วิวสวย

คุณเต๋าค่อยๆยกสะโพกผมขึ้นทำเอาผมผวาอีกรอบเพราะกลัวความคับเครียดจะหลุดออกจากความคับแคบ คุณเต๋าค่อยๆขยับสะโพกขึ้นลงอย่างเนิบนาบช้าๆเหมือนเป็นการบิ้วอารมณ์ก่อนจะค่อยๆเร่งจังหวะขึ้นกลายเป็นการกระแทก

“ อ๊ะ..อ๊ะ...อ๊ะ...เต๋าอ่ะ อื้ออ..อ่า...เบาๆ..หน่อย “ คุณเต๋าไม่ยอมลดละความอยากของตัวเอง เพิ่มแรงกระแทกขึ้นมากอีก ทำเอาผมแทบทนไม่ไหวเพราะเต๋าคนเดียว

“ ชาก็อย่าน่ารักสิครับ เต๋าเห็นแล้วแทบจะเก็บอารมณ์ไว้ไม่อยู่ “ คุณเต๋ากัดฟันพูดทั้งยังตั้งหน้าตั้งหน้ากระแทกสะโพกเข้ามาอย่างถี่รัว

“ เต๋าช้าๆหน่อยดิ อ๊า!!... ชาหายใจไม่ทันนะ อื้อออ... “ ผมปรามเต๋าอีกรอบครั้งนี้ช้าลงก็จริงแต่มันเข้าสุดออกสุดนี่ดิ หนักกว่าเดิมอีก

“ อ่าส์..ชาแน่นจังเลยครับ เต๋าจะทนไม่ไหวแล้ว “ ผมผวากับการที่เต๋าทำอย่างนี้มากผมเลยเปลี่ยนเป็นคนขยับสะโพกขึ้นลงเอง

“ ไม่ไหวก็ไม่ต้องทนนะครับ “ อยู่ดีๆผมมีความรู้สึกว่าความต้องการพุ่งถึงขีดสุดและปลดปล่อยออกมาทั้งๆที่ผมยังไม่ด้ไปยุ่งเกี่ยวอะไรกับมันเลย

“ ชาเต๋าไม่ไหวจริงๆแล้วนะ เร็วขึ้นอีกหน่อยนะครับ “ ผมค่อยๆขยับสะโพกขึ้นลงให้ถี่ขึ้นกว่าเดิม ทั้งผมทั้งคุณเต๋าร้องกันเสียงหลงแบบไม่มีใครยอมใครถ้าคนหนึ่งดังกว่าอีกคนต้องดังกว่าอีกคนหนึ่งจนคุณเต๋าปล่อยของเหลวเข้าสู่ร่างกายผมจนหมด ผมก็ฟุบลงบนอกหนาของคุณเต๋าทันที ก่อนจะหลับตาพริ้มพร้อมที่จะเข้าสู่ห้วงนิทรา ในบัดดลแต่..

“ เต๋ายังไม่กายคิดถึงชาเลยอ่ะ ขออีกรอบได้มั้ยครับคนดี “ ผมเงยหน้าขึ้นมาสบตาของคนหื่น

“ เยอะไปแล้วนะเต๋า ชาเหนื่อยแล้วนะครับ “

“ ก็ได้ครับ แต่พักก่อนค่อยต่อ “ เอ้า สรุปคือผมต้องโดนอีกใช่มั้ย?

“ ไม่เอาแล้วนะเต๋า ชาเหนื่อยแล้ว “ ผมยังคงปรามต่อไป

“ พรุ่งนี้ชาจะไปหาหมอกี่โมงหรอครับ “ คุณเต๋าเปลี่ยนเรื่องผมเลยลุกออกมาจากอ้อมอกของคุณเต๋าเพื่อที่จะมองหน้าแต่..

“ อ๊ะ..อื้อ “ ความคัยเครียดมันยังไม่ออกไปจากความคับแคบนี่สิครับผมเผลอขยับตัวนิดเดียวก็เหมือนเป็นการกระตุ้นซะอย่างนั้น

“ ชากะว่าจะไปซักสิบโมงอ่ะเต๋า “ ผมพยายามขืดตัวออกมาจากความคับเครียดนั่นแต่คุณเต๋าไม่ยอมกดสะโพกผมให้ค้างอยู่ไว้อย่างนั้น

“ โอเคครับเดี๋ยวเต๋าไปด้วยนะ ชา “ เรียกอย่างนี้จะอาอะไรอีกอ่ะ ถ้าอีกรอบผมไม่เอาแล้วนะ

“ ว่าไงครับ ถ้าจะเอาอีกรอบชาไม่เอาแล้วนะ “ ผมส่ายหน้าให้คุณเต๋า

“ เปล่า เต๋าไม่ได้จะเอาอีกรอบ เต๋าจะขอชาอีกสามรอบต่างหาก ไปต่อกันในห้องน้ำกัน “ คุณเต๋าอุ้มผมขึ้นมาทั้งๆที่ยังอยู่ในท่าเดิม ความคับเครียดยังอยู่ที่เดิม

“ ต๋าวววววววว ไม่เอานะ “ ผมขอหันกล้องไปทางเพดานห้องนะครับ