Chapter : SF ต้นรักของหมียักษ์
Couple : Ton X James
Rating : 18+ ใช้วิจารณญาณในการอ่าน
About : NC
ต้นเจมส์ตามที่ร้องขอกันมานะครับ ตอนแรกจะให้เอนซีอย่างเดียวก็กลัวจะสั้นเกินไป
เอาเนื้อเรื่องไปด้วยเลยแล้วกันเอ๊ะ!! หรือจะเอาNCอย่างเดียว 55+
ตอนนี้สั้นนิดนะครับรีดด์
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
-Ton
Talk-
“ เจมส์อย่าทำแบบนี้สิ เดี๋ยวคนอื่นก็มาเห็นหรอก “ ผมเตือนน้องแท้ๆที่ความสัมพันธ์ไม่แท้ของตัวเองให้หยุดการกระทำแบบนี้
“ ทำไมอ่ะพี่ต้น
เจมส์ไม่ได้เจอพี่ต้นตั้งสามวันเต็มเลยนะ เจมส์คิดถึงพี่นิ “ ไอ้น้องคนนี้นิ
เมื่อไหร่จะโต (?)
“ อะไรกันวันๆก็ตัวติดกับพี่ตลอด
นอนก็แทบจะนอนด้วยกันทุกคืน ยังจะคิดถึงอีกหรอห๊ะ ไอ้น้องคนนี้ “ เจมส์เบะปากใส่ผม
น่ารักตายล่ะไอ้หมีเอ๊ย
“ คำก็น้อง สองคำก็น้อง ไม่เคยเห็นความรักที่เจมส์ให้พี่ไปเลยใช่ป่ะ
“ เอาอีกและดราม่าใส่ตลอด
“ เจมส์วันนี้พี่เพลียอย่าดราม่าใส่ได้ป่ะ “
ผมขัดจังหวะเจมส์แต่ผมคิดว่าเจมส์มันคงไม่คิดเช่นเดียวกับผม
“ งั้น..สงสัยต้องชาร์จแบตจะได้หายเพลีย “
ไอ้น้องคนนี่นิ ผมก็ไม่เข้าใจน้องมันเหมือนกันนะฮะ
อยู่ด้วยกันมาก็ตั้งแต่มันเกิด ง่องแง่งใส่ผมตลอดๆ
ทั้งๆที่พี่คนอื่นก็มีตั้งเยอะแยะไป ตั้งสี่คนนะพี่มันอ่ะ
คงสงสัยว่าทำไมผมถึงต้องพูดกับเจมส์แบบนั้นเดี๋ยวผมจะเล่าให้ฟังฮะ
เพิ่งผ่านมาหยกๆนี้เอง น้องมันชอบเล่นอะไรแผลงๆผมต้องระวังตัวมากขึ้นเรื่อยๆ
ไม่ใช่ผมไม่รักน้องนะฮะเพราะรักถึงต้องระวังไม่ให้คนอื่นรู้เรื่องความสัมพันธ์ของเราทั้งสองคน
“
อื้มมม...จ...เจมส์ พอได้แล้ว เดี๋ยวมีคนผ่านมาเห็นนะ “ ผมพยายามเตือนน้อง
เพราะเดี๋ยวทั้งผมทั้งน้องจะลำบากทั้งคู่ถ้ามีคนมาเห็นฉากนี้เข้าพอดี
(แต่คงไม่ทันล่ะเพราะไรท์ก๊อปมาจากพาร์ทคชา 55+ <<< ไรท์)
“ งั้นพี่ต้นก็เข้าห้องเจมส์ซักทีสิครับ
คนอื่นจะได้ไม่ต้องเห็น “ ยังไม่เลิกล้มความพยายามอีกสงสัยต้องพูดถึงจะเข้าใจว่าวันนี้ผมเหนื่อยมากไม่มีอารมณ์ที่จะมานั่งคุยด้วยนั่งเล่นด้วยผมต้องการเวลาพักผ่อนฮะ
“
เจมส์ วันนี้พี่มี...แว้กกก “ ยังไม่ทันที่ผมจะได้ท้วงเจมส์เลยผมก็ถูกไอ้หมียักษ์ของผมลากเข้าห้องมาอย่างว่องไวปราณสายลม
ตอนนี้ผมเลยอยู่ในห้องผมกับน้องมันแค่สองคน
ผมไม่อึดอัดหรอกฮะเพราะรู้ว่าน้องคงเข้าใจผมแต่ไอ้คำพูดที่ส่อตลอดเวลาของมันทำให้ผมระวังตัวจนพักผ่อนได้ไม่เต็มที่
“ พี่ต้นครับ “
อยู่ดีๆเจมส์ก็พูดขึ้นมาทำเอาผมสะดุ้งไม่น้อย
“ ว่าไง?? “
“ พี่ต้นรักเจมส์มั้ยครับ?? “ เป็นอะไรของมันอีกเนี่ย
อยู่ด้วยกันขนาดนี้แล้วยังไม่รู้อีกหรอไง
“
คำตอบมันก็ทนโท่อยู่บนการกระทำและหน้าของพี่แค่นี้ยังดูไม่ออกอีกหรอ ?? “
ผมเหวี่ยงใส่น้องไปพอเป็นพิธี ผมไม่ได้อยากเหวี่ยงเลยนะฮะแต่เพราะว่าเป็นมันนิสัยของผม
“ ครับ “ ไอ้หมีมันพูดรับและยิ้มอย่างมีความสุขล้น
พร้อมกับดึงตัวผมเข้าไปกอด ยอมก็ได้ว่ะ เมื่อคืนผมก็ไม่ได้นอน
น้องมันก็เพิ่งกลับมาจากค่าย ซักนิดคงไม่เป็นไร
ผมตื่นมาอีกทีก็น่าจะเย็นแล้วล่ะครับ คืนนี้ผมคิดว่าจะชวนไอ้หมีของผมออกไปกินข้าวข้างนอกเพราะไม่ได้กินด้วยกันก็นานพอตัวอยู่
“ โอ๊ยย!! “
ร่างกายผมมันเป็นอะไรของมันเนี่ยขยับนิดเดียวช่วงล่างก็เจ็บหน่วงๆ T^T
“ เห้ยยยยย!! “
ผมรู้สาเหตุของอาการเจ็บนี้อย่างที่โดยไม่ต้องไปหาให้เหนื่อยเลย ก็เพราะไอ้น้องตัวดีของผมมันลักหลับผมไง
ทำไมผมถึงไม่รู้สึกตัวเลยนะ T^T
“ พี่ต้นเป็นอะไรหรอครับ “
เจมส์ลุกขึ้นจากหมอนพูดเสียงงัวเงีย อู้อี้เต็มที่
แล้วเอามือมาขยี้ตาเหมือนที่ชอบทำเวลาตื่นนอน *ผมคิดว่าตอนนี้มันดูน่ารักที่สุดเลยฮะ*
“ ไอ้หมีเจมส์ แกมาทำอะไรกับพี่ตอนหลับห๊า!! “
ผมพูดแบบกัดฟันทำให้ดูก็น่ารู้ว่าอารมณ์ผมตอนนี้ร้อนขนาดไหน
“ ก็ตอนนอนพี่ต้นยั่วเจมส์เองอ่ะ “
ยั่วอะไรของมันว่ะคนนอนนะเฮ้ย!
“ พี่ยั่วอะไรแกห๊ะ เจมส์ “ ผมพูดอย่างเอาเรื่อง
มันจริงมั้ยล่ะครับท่านผู้อ่านผมหลับสนิทผมจะยั่วมันได้ยังไง
“ ก็พี่ต้นละเมออ่ะ ละเมอว่า ‘เจมส์พี่ไม่ไหวแล้ว
ช่วยพี่ที อื้มมม..’ อย่างนี้อ่ะ ให้เจมส์อดใจไหวหรอครับพี่ต้น “
ผมพูดอย่างนั้นออกไปหรอ ไม่จริง
ผมถึงจะเคยคิดแบบนั้นแต่ก็ไม่เคยแสดงออกมาให้น้องเห็นเลย
ผมส่ายหัวอย่างไม่เชื่อเจมส์
ถึงแม้ผมจะรู้ว่าน้องคงไม่มีทางโกหกผมเป็นแน่แท้ แต่ผมก็รับมันไม่ได้อ่ะ T^T
“ โอ้ยย!! เจ็บ
วันนี้พี่กะว่าจะชวนแกออกไปกินข้าวข้างนอกกันสองคนแต่แกทำแบบนี้อดไป “
เหวี่ยงใส่อีกรอบหลังจากตื่นนอน
“ ได้ไงอ่ะพี่ต้น พี่เป็นคนยั่วผมเองนะ
แล้วพี่จะให้ผมทนหรอไงครับ “ เจมส์ทำสายตาเว้าวอนเต็มที่
“ ไม่รู้ล่ะ ถือว่าเป็นอันยกเลิก
วันนี้กินกับข้าวฝีมือคชาไปแล้วกัน “
ผมพูดจบก็พยายามลากสังขารตัวเองเข้าห้องน้ำไปอย่างยากลำบากเพราะช่วงล่างที่หนักมันหน่วงให้เดินยากขึ้นเป็นทวีคูณ
“ ชา..วันนี้เต๋าอยากกินไข่ตุ๋นอ่ะ “
เสียงเต๋าอ้อนคชาให้ทำกับข้าวสุดโปรดให้ ผมได้ยินจนชินแล้วละครับและที่สำคัญถ้าวันไหนคชาทำอาหารวันนั้นต้องเป็นไข่ตุ๋นด้วยทุกรอบ
แรกๆผมที่ผมได้ยินเต๋ามันอ้อนคชาก็ยังแปลกใจว่าทำไมคชากับเต๋าถึงได้สนิทกันขนาดนี้
ผมไม่อยากรู้เรื่องส่วนตัวของคนอื่นหรอกนะครับ
แต่ผมได้ยินมาว่าคชาย้ายไปอยู่ห้องเต๋าแล้ว ผมก็อึ้งๆอยู่ไม่ใช่น้อย ที่ไอ้เต๋ามันพาผู้ชายไปนอน
ปกติให้ลากหญิงมาเป็นว่าเล่นและไม่ซ้ำหน้าด้วย
แต่ผมก็พอเข้าใจแล้วล่ะว่าทำไมเต๋ามันถึงติดคชาแจซะขนาดนั้น
แต่เต๋ากับคชาจะทำตัวอย่างนี้เฉพาะตอนอยู่กับพี่น้องและคุณแม่เท่านั้น
ถ้าคุณพ่ออยู่ด้วยจะเป็นอีกแบบหนึ่งซึ่งผมก็พอที่จะเข้าใจอยู่
“ ทำเองก็เป็นแล้วนิ ชาสอนไปแล้ว ไปทำกินเอง
ชายังต้องทำนู่นนี่นั่นอีกเยอะ “ คชามองเต๋าแบบค้อนๆและพูดตัดบทเต๋าอย่างรำคาญ
เป็นผม ผมก็รำคาญฮะ คนบ้าอะไรไม่ยอมให้อยู่ห่างเลยแม้แต่เมตรเดียว
“ ชาอ่ะ -3- “ เต๋าทำปากเบะใส่คชา
ทำให้คชาสวดกลับมาอีกยก
“ ไม่ต้องมาทำแอ๊บเด็กเลยนะ คิดว่าน่ารักหรอไงห๊ะเต๋า
ไปนั่งเฉยๆไป เดี๋ยวทำให้ก็ได้ คราวหลังหัดทำนิสัยให้สมกับตัว
ตัวใหญ่อย่างกับบัฟแล้วยังมาทำเด็กอีก อายพี่อายน้องบ้างมั้ยเนี่ย “
และสุดท้ายคชาก็ยอมใจอ่อนทำให้ซึ่งมันก็เป็นปกติ
เต๋ากลับมานั่งอย่างอารมณ์ดีตรงข้ามกับผม
แต่ผมสงสัยมานานแล้วว่าสองคนนี้สนิทกันได้อย่างไร ลองถามดูดีมั้ย??
“ เต๋า พี่มีไรอย่างจะถามแกหน่อยหว่ะ “
ความสอดรู้สอดเห็นมันมักมาก่อนคำว่าคิดเสมอ สำหรับผม
“ ว่าไงพี่ต้น ถ้าผมตอบได้ผมก็จะตอบ โอเคว่ามา?? “
ชิวๆจริงๆเลยนะแก =.=
“ แกไปสนิทกับคชาได้ไงว่ะเต๋า “
ไม่ทันได้คิดปากมันไวกว่าคำพูดอีกแล้ว O.O
“
ก็...คชาชอบไปขวางตอนเต๋าลากหญิงมาบ่อยๆหลังจากนั้นก็เจอกันมากขึ้น
เต๋าก็เลยสนิทกับคชา และอีกอย่างเต๋าโดนแม่ทำโทษอีกด้วย
เรื่องที่เต๋าทำพลาดอย่างใหญ่หลวง เลยทำให้เต๋าสนิทกับคชามากขึ้นๆไปอีก
ก็เลยผลออกมาเป็นแบบเนี่ย “ ผมพยักหน้าเหมือนจะเข้าใจ
“
แล้วทำไมแกต้องไปขอคุณแม่ให้คชาย้ายมานอนที่ห้องแกด้วยว่ะ “ นั่นไง
ปากไวกว่าความคิดอีกแล้ว
“ ก็...ผมต้องทำงานเช้าไง
ให้คชาเทียวไปเทียวมาเดี๋ยวก็เหนื่อย
อีกอย่างตึกใหญ่กับตึกที่คชาพักมันก็ห่างกันมากอยู่ คชาอาจพักผ่อนไม่เพียงพอ
ก็เลยให้ย้ายมาอยู่ “ พูดแบบหน้าตาลอย ใครจะไปเชื่อแกห๊ะไอ้น้องคนนี้
“ แล้วทำผิดพลาดครั้งใหญ่หลวงนี่มันเรื่องอะไรว่ะ “
เต๋าเบิกตาโตนิดและส่ายหัว
“
พี่ไม่ใช่เด็กอายุสามขวบแล้วนะทำไมถามเยอะอย่างนี้เนี่ย ผมไม่ตอบแล้ว
แต่ผมจะถามบ้าง “ ผมพยักหน้ารับเบาๆ แต่ไม่คิดว่าคำถามมันจะจี้จุดผมถึงขนาดนี้
“ พี่กับเจมส์ถึงขั้นไหนล่ะ “
ไอ้เต๋ามันรู้เรื่องได้ยังไงว่ะ ผมเชื่อว่าเจมส์ไม่ได้บอก
แต่เต๋ามันมีเซนท์เรื่องพวกนี้อยู่แล้วด้วยนี่หว่าไม่งั้นมันคงตกเหยื่อไม่ติดถ้ามันไม่มีเซนท์
“ พี่..กับเจมส์ก็..พี่น้องกันไง ถามมาได้เนอะ “
ผมตอบแบบตะกุกตะกักนิด หรือเปล่า??
“ พี่ไม่ต้องปิดผมหรอก ผมดูออกแหละ
สายตามันฟ้องซะขนาดนั้น แต่ผมไม่รู้ว่าคนอื่นดูออกเหมือนผมหรือเปล่านะพี่ต้น อ๊ะ
คชาถือกับข้าวมาพอดีเลย “ กลิ่นมาก่อนที่คชาจะเดินเข้ามาที่โต๊ะซะอีก หอมมาก
“ คุณเต๋าครับ เดี๋ยวผมไปตามคุณเจมส์คุณเฟรมคุณไทด์และก็คุณหญิงก่อนนะครับ
“ คชาหันมาพูดกับผมหลังจากที่หันไปแขวะให้เต๋ามัน
“ เจมส์เดี๋ยวพี่ไปตามเอง คชาไปตามคนอื่นๆเถอะ “
สิ่งที่ผมพูดเรียกสายตาแห่งความงงงวยของคชาได้อย่างดีเยี่ยม
“ เจมส์ ลงไปกินข้าวได้แล้ว “
ผมเดินเข้ามาเขย่าตัวเจมส์ให้ตื่นขึ้น หลังจากที่ผมเดินหนีออกจากห้องมา
“ อืออ เดี๋ยวค่อยลงไปเจมส์ขอนอนต่ออีกแปปนะพี่นะ “
เจมส์เอาผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปง แต่มีหรอพี่ผมจะยอม
“ ถ้าเจมส์ไม่ตื่นเจมส์ไม่ต้องกินของหวาน “
เจมส์เด้งตัวลุกขึ้นมาทันทีและไม่มีท่าทางง่วงอีกแล้วหลังจากที่ได้ยิ้นคำว่า
ไม่ต้องกินของหวาน
“ เจมส์ไปแล้วครับพี่ต้น “
เจมส์วิ่งเข้าห้องน้ำไปล้างหน้าล้างตาก่อนจะเดินตามออกมาไปที่ห้องอาหาร
ตอนนี้ทุกคนอยู่พร้อมหน้า
ยกเว้นแต่คชาเพราะคชาต้องกินข้าวก่อนเพราะต้องขึ้นไปจัดของที่ห้องของเต๋าเป็นอย่างนี้ทุกวัน
พอจัดเสร็จคชาก็จะยกของหวานมาให้แล้วก็ตรงเวลากับที่ทุกคนกินข้าวกันเสร็จแล้วเหมือนกัน
เป็นอย่างนี้เช่นทุกวัน ( เว่อร์เนอะ เวลาอะไรมันจะตรงเป๊ะๆๆขนาดนั้น <<< ไรท์ )
“ ฝีมือคชานี่ไม่เปลี่ยนเลยจริงๆนะ อร่อยเหมือนเดิมเลย “
คุณแม่พูดขึ้นมาจากใจจริง ผมก็ว่างั้นแหละฮะ ฝีมือคชาอร่อยจริงๆ
“ ขอบคุณครับคุณหญิง “ คชาพูดขอบคุณอย่างสุภาพ
และเป็นปกติ
“ เมื่อไหร่แม่จะขอคชาให้เจ้าเต๋ามันซักทีอ่ะ “
พี่ไทด์อยู่ๆก็โพลงขึ้น ปกติวันๆเห็นแต่หมกอยู่กับน้องหลินสุดสวาทขาดใจดิ้น
ไม่เคยจะเห็นครอบครัว แต่แล้วทำไมถึงได้มาสนใจละเนี่ย
“ ไม่รู้ซิไทด์ แม่ก็หาฤกษ์อยู่เหมือนกันนะ “
คุณแม่ผู้ยิ้มๆ เจ้าเต๋าและพี่น้องผมหัวเราะกันใหญ่ ส่วนคชานั้น
หน้าแดงเป็นลูกมะเขือเทศบวกกับสตอเบอรี่แล้ว
“ พรุ่งนี้เลยมั้ยครับแม่ “ เต๋าเสริมขึ้นมา
ทำเอาคชาหันหน้าไปทำตาดุใส่อย่างไม่กลัว
“ ไม่ต้องแล้วมั้งพี่ ย้ายตัวไปอยู่กับพี่แล้วนิ
แต่ย้ายใจผมยังไม่เห็นหว่ะ “ เฟรมมันเอาด้วยอีกคน
“ ต๋าววว พอเลยขึ้นห้อง ไปทำงานต่อ “
คชาเห็นท่าไม่ดีเลยต้องแขวะคู่กรณีอย่างเสียไม่ได้
และต้องลากออกไปจากตรงนี้ไม่อย่างนั้น
คชาจะหายใจไม่ทันและขาดใจไปซะก่อนที่จะได้แต่งงานกับเต๋า
(พี่ต้นก็เป็นไปกับเขาเถอะ<<<ไรท์)
คชากับเต๋าออกจากสถานการณ์อันเป็นใจไปแล้ว
คุณแม่ก็ต้องกลับขึ้นไปทำงานต่อ พี่ไทด์ก็กลับไปสวีทกับหวานใจต่อ
เจ้าเฟรมก็ไปอยู่กับเมียมันบนห้องแล้ว ทั้งโต๊ะเหลือแค่ผมกับเจมส์สองคน
“ พี่ต้นขึ้นห้องเถอะเจมส์อยากนอนแล้ว “ ผมพยักหน้ารับ
แล้วเดินตามเจมส์ขึ้นห้องไป
ปัง !! เสียงปิดประตูที่แสนจะเบาปิดลง
พลั่กกก!!
ผมถูกเจมส์สะกิดเบาๆให้ล้มลงไปนอนราบกับเตียงอย่างที่ไม่รู้ตัว
“ เจมส์จะทำไรอ่ะ “ ผมตกใจพูดแทบไม่เป็นประโยค
“
ก็พี่ต้นบอกว่าถ้าเจมส์ลงไปกินข้าวจะให้เจมส์กินของหวานไม่ใช่อ่อ “ สายตาที่เจมส์มองมาแบบว่าเป็นสายตาที่หมียักษ์อยากกินปลาที่อยู่ในแม่น้ำอย่างหิวกระหาย
ถ้าไม่ได้กินคงจะขาดใจตาย แต่ถ้าได้กินก็จะลิ้มลองไม่หยุด
“ ก็คชาถือมาให้กินแล้วไง ไม่ต้องเลยนะ
วันนี้เจมส์ทำไปแล้ว “
ผมท้วงขึ้นมาก่อนไม่งั้นพรุ่งนี้ผมไม่ได้เป็นอันทำงานแน่นอนฮะ
“ ใครบอกเจมส์ทำ พี่ต้นเป็นคนทำเจมส์ต่างหาก “
ผมยิ่งอึ้งกับคำพูดของน้องคนนี้มาก กล้าพูดว่าผมกล้าทำแบบนั้นลงไป
คิดว่าผมจะเชื่อหรอฮะ
“ เจมส์มันจะมากไปแล้วนะ “ ผมตวาดเสียงดังใส่เจมส์
แต่คนตรงหน้าไม่มีท่าทีจะสะทกสะท้านอะไรเลยแม้แต่นิด
“ แต่ผมมีหลักฐาน “ เจมส์หยิบโทรศัพท์ไอโฟนสี่เอสสีดำขึ้นมาและเปิดวีดีโอให้ดู
>///< มันเป็นวีดีโอที่ผมกำลังเอ่อ...>///<
อย่างนั้นกับเจมส์อยู่แล้ว..เอ่ออ... ผมเป็นคนทำด้วย
“ คราวนี้จะให้เจมส์กินของหวานได้ยังครับ คุณภรรยา “
ผมเขกหัวน้องชายแท้ๆที่ความสัมพันธ์ไม่แท้ไปสองที
“ โอ้ยย!! เจมส์เจ็บนะพี่ต้น “
ผมยิ้มเยาะใส่
“ จะได้จำไงว่าอย่าพูดอย่างนี้อีก “
ที่ผมเชื่อน้องกับหลักฐานชิ้นนี้เพราะตั้งแต่ความสัมพันธ์เราสองคนพี่น้องเปลี่ยน
ผมไม่เคยทำอย่างนี้เลยซักครั้ง และที่ผมมั่นใจได้ว่าเป็นผม
เพราะท่าทางสัดส่วนแล้วก็เสียงร้องในลำคอมันเป็นของผมหมดเลย
ผมคิดว่าเจมส์คงไม่เก่งคอมหรือเอาเรื่องตัวเองไปให้คนอื่นตัดต่อหรอกฮะ
“ พี่ต้นของเจมส์นี่น่ารักที่สุดเลยครับ “
เจมส์ฉวยโอกาสหอมแก้มผมไปทีหนึ่ง แต่ผมก็อดไม่ได้ที่จะเหวี่ยงน้องแบบเบาๆ
“ ไม่ต้องทำมันและ ได้ไปแล้วนิแก้มพี่ ไปอาบน้ำไป
พรุ่งนี้ค่อยต่อ “ ผมพูดแล้วก็เดินเข้าห้องน้ำอย่างเสรีภาพจากคนตัวใหญ่กว่า
“ ก็ได้ครับ “ แปลกใจเหมือนกันนะฮะ
ปกติต้องง้องแง้งใส่ผม แต่วันนี้ไม่มีภาพนั้นให้เห็นเลยฮะ
ตกกลางดึก
“ หืมม..อะไรของแกว่ะเจมส์ “ ผมเปิดไฟบนหัวเตียงไว้หรี่ๆ
เลยเห็นหน้าของเจ้าหมียักษ์ได้บ้าง
“ วันใหม่แล้วครับ “ วันใหม่แล้วเกี่ยวอะไรด้วยว่ะ??
“ แล้วมันเกี่ยวอะไรอ่ะเจมส์ พี่จะนอน “
ผมพูดเสียงงัวเงียใส่ แต่ก็แอบเหลือบไปมองนาฬิกาบ่งบอกเวลาว่าเที่ยงคืนสิบนาที
“ ก็พี่บอกเจมส์ว่า
พรุ่งนี้ค่อยต่อนี้ก็พรุ่งนี้ของเมื่อวานแล้วไง เจมส์จะมาต่อไงครับ “
พูดแบบกะลิ้มกะเหลี่ยสุดๆ (เขียนถูกเปล่าหว่า<<<ไรท์) ตายแน่ไอ้ต้นเอ๊ย!!
“ แต่พี่ง่วงแล้วนะเจมส์ “ ผมยังคงค้านหัวชนฝาต่อไป
“
ไม่เป็นไรครับพี่ต้นนอนเฉยไปเถอะครับเดี๋ยวเจมส์จัดการเอง “
น้องมันก็ตื้อทลายฝาเหมือนกัน =.=”
“ ไม่เอาหน่าเจมส์ “
ยังคงตื้อแต่เสื้อผ้าผมหายไปไหนไม่รู้แล้วฮะ ไวจริง
“ เจมส์ไม่ไหวแล้วพี่ “ เจมส์พูดเสียงอ่อย
“ ไม่ต้องมาบอกว่าไม่ไหวตอนเย็นก็ได้ไปแล้วนิ “
ท้วงต่อไปเรื่อยๆ
“ ตอนนั้นก็ส่วนตอนนั้นแต่ตอนนี้เจมส์ไม่ไหวแล้ว “
เจมส์ก้มลงประกบปากผมอย่างนิ่มนวล ค่อยๆชิมริมฝีปากบางที่โหยหามาหลายวันอย่างเชื่องช้าเหมือนกลัวมันจะหมดไปเสียก่อน
ลิ้นร้อนชื้นของเจมส์ค่อยแทรกผ่านริมฝีปากของผมที่เผยอออกมาอย่างตั้งใจ
กวาดต้อนความหอมหวานจากไปในไปอย่างหลงละเลิง และเนินนาน
จนผมต้องทุบอกเจมส์เบาๆเพราะอากาศในการใช้ชีวิตและการเมทาบอลิซึมใกล้จะหมดลงไปทุกที
เจมส์ค่อยๆไล้เลียริมฝีปากของตนเองไปตามซอกคอของผมอย่างคลั่งไคล้
ทั้งดูดดุนและขบเม้มอย่างเมามัน
จนไม่สนใจอารมณ์ของคนถูกกระทำที่กำลังพุ่งทะยานอย่างหยุดไม่ได้
เจมส์ค่อยๆเลื่อนหน้าลงมาขบตรงหน้าอกของผมอย่างถะนุถนอมแต่มันก็เกิดรอยอยู่ดีและเกิดรอยขึ้นทั่วตัวและทั่วคอ
ถ้ามันทำแล้วไม่เกิดรอยก็ไม่ใช่น้องผม
เจมส์เปลี่ยนจากหน้าอกขาวเนียนเป็นยอดอกสีเข้มที่กำลังชูชันเพราะมือที่อยู่ไม่สุขของน้องตัวดีกำลังสาละวนอยู่กับติ่งไตนั้น
น้องเงยหน้าขึ้นมามองผมอย่างตั้งใจอย่างกะล่อนและค่อยก้มหน้าก้มตาใช้ปากดูดลิ้นตวัดยอดอกนั้นอย่างบ้าคลั่ง
จนผมหน้านิ่วคิ้วขมวดเพราะความหวาบหวามจากการกระทำนี้
“ อื้อ.. “
ผมหลุดครางออกมาเพราะทั้งความซาบซ่านและความเจ็บแปลบนิดๆจากการกระทำของหมียักษ์ น้องมันไปกักเก็บอารมณ์มาจากไหนเนี่ย ทำไมมันถึงได้เยอะขนาดนี้
อย่างนี้ผมไม่ไหวหรอกนะฮะ
“ พี่ต้นเจมส์จะไม่ไหวแล้วอ่ะ “
เจมส์พูดออกมาอย่างใส่ใจแต่ถอดอาภรณ์ทุกชิ้นอย่างไม่ใส่ใจ โยนออกไปข้างๆเตียงอย่างรวดเร็ว อาภรณ์ชิ้นสุดท้ายที่ผมสามารถรักษามันมาได้ก็หลุดออกไปเช่นกัน
ออกไปอยู่ข้างๆเตียงกับพวกพ้องที่ล่วงหน้าไปก่อนแล้ว
“ เจมส์ใจเย็นๆดิ อ๊ะ...!! “ ผมพูดท้วงยังไม่ทันจบเจมส์ก็ดึงตัวผมขึ้นไปบนหน้าตักของตัวเองและบดเบียดความคับเครียดเข้าสู่ความคับแคบอย่างค่อยๆเป็นค่อยๆไปตามจังหวะจะโคลน ทีทมีอยู่ในอารมณ์
ความรู้สึกเจ็บทางข้างหลังยิ่งเพิ่มขึ้นเรื่อยๆตามกว้างคูณยาวที่เริ่มเข้ามาอย่างเนิบนาบและมากขึ้น
ขนาดและพื้นที่ของเจ้าสิ่งนั้นที่เข้ามาในร่างกายของผมมันคงมีมากโขเลยทีเดียว
ถึงเจ็บแสบแปลบๆได้ถึงขนาดนี้
“ อื้ออ..อึก...อ๊า!!.. “
ผมร้องออกมาอย่างไม่อายเพราะความคับเครียดที่มันอยู่ในร่างกายผมเริ่มขยับเข้าออกเป็นจังหวะเรียกความรู้สึกเสียวซ่านตั้งแต่ปลายเท้าถึงหัวเลยทีเดียว
“ เจมส์คิดถึงพี่ต้นมากเลยอ่ะ....อื้มมม .. “
ถึงปากจะพูดแต่ก็ยังกระทำอยู่อย่างนั้นโดยไม่ลดละจังหวะ แถมยังจะเพิ่มให้มากขึ้นไปอีก สะโพกเล็กก็เด้งตอบรับความคับเครียดเป็นอย่างดีหลังจากที่พลัดพลาดกันมาหลายวัน
“
อื้ออ....พี่รู้แล้ว..อึ๊...รีบๆทำพี่อยากจะนอนแล้ว “
ผมกัดฟันพูดกับน้องเพราะว่าความเสียวทั้งหลายได้กระจายแผ่ไปทั่วร่างกายของผมแม้แต่พูดประโยคยาวๆซักประโยคยังพูดไม่ได้เลย
“ อ๊า..ทนอีกนิดนะพี่ “
เจมส์ก็กัดฟันพูดเช่นเดียวกัน
ความคับแคบตอบรับความคับเครียดเป็นอย่างดีทำให้ทั้งสองร่างที่นอนทับให้ความสุขซึ่งกันและกันอยู่ร้องอื้ออึงในลำคอออกมาอย่างไม่ขาดสาย
ดึงทั้งอารมณ์ให้พุ่งอย่างสุดขีดและสติให้หลุดกระเจิงออกไปจากตัวทั้งคู่
กิจกรรมเดินทางมาถึงช่วงไคล์แมกซ์แล้ว
หมียักษ์เสร็จภารกิจของตัวเองแต่อีกคนยังไม่เสร็จ ทำให้ต้องปรนเปรอกันอีกรอบ
ตามประสาคนอารมณ์ค้างมากๆ
คนที่ร่างบางกว่าเปลี่ยนให้ตัวเองมาออนท็อปและขยับสะโพกเล็กให้บดเบียดกับความคับเครียดอย่างที่ตนเห็นในคลิปวีดีโอในมือถือของคนใต้ร่างนั่น
“ พี่ต้น..อ่ะ..อื้มมม.. “
คนที่นอนอยู่เฉยๆครางออกมาไม่หยุดหย่อน
แต่คนที่กำลังกระทำอยู่ทั้งอายทั้งเขินเลยต้องเก็บเสียงแห่งความสุขไว้
ต้นเริ่มขยับสะโพกของตัวเล็กให้ยกสูงขึ้นและต่ำลงเป็นจังหวะที่เร็วและถี่ขึ้นเรื่อยๆ
เริ่มเรียกเสียงร้องของตัวเองได้บ้างบางจังหวะแต่ก็ต้องกลั่นไว้
เพราะความอายที่ตนเองกำลังกระทำอยู่ อย่างที่ไม่เคยกระทำมาก่อนในชีวิต
ส่วนคนนอนอยู่เฉยๆไม่ต้องพูดถึง ทั้งครางทั้งร้องตลอดเวลาและมือก็อยู่ไม่สุขไปคลึงสะโพกเล็กและรูดขยับความคับเครียดอย่างถนอมมือของคนเป็นพี่แต่ความสัมพันธ์มันไม่ใช่อย่างนั้น
เพราะกลัวสะโพกสวยๆนั่นจะช้ำไปเสียก่อน
ไม่นานนักทั้งสองก็ถึงจุดขีดสุดของตัวเองปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นออกมาให้เปรอะท้องของคนที่นอนอยู่เฉยๆและปล่อยเข้าร่างของคนที่ยังนั่งทับความคับเครียดอยู่ด้านบน
ต้นถึงกับล้มพึงไปนอนบนหน้าอกกว้างๆของคนเป็นน้องอย่างหมดแรงและหมดสภาพ
แต่มันเหมือนการยั่วอีกคนมากกว่าการพักของตัวเอง เจมส์กำลังจะเริ่มบทรักขึ้นอีกรอบ
แต่ในความสงสารพี่ที่อดหลับอดนอนจึงต้องพูดประโยคนี้ขึ้นมาอย่างนึกเสียดาย
“ ถ้าพี่ต้นไม่ไปอาบน้ำ เจมส์คงได้ต่ออีกยกแน่พี่
“ คนเป็นน้องพูดก่อนอีกคนจะรีบถอนแก่นกายนั้นออกเองแล้วพยายามหอบสังขารตัวเองมาที่ต้องน้ำอย่างทุลักทุเล (งงอ่ะสิว่าอยู่ดีๆก็เปลี่ยนคนพากย์เป็นไรท์เองซะงั้น<<<ไรท์)
หลังจากนั้นกิจกรรมอันแสนยาวนานนั้นก็ล่วงเลยมาถึงเกือบรุ่งเช้าซึ่งเป็นที่แน่ๆว่าต้นไม่ไปทำงานแน่นอน
เพราะเมื่อคืนโหมหนักเป็นอย่างมาก
เอาเป็นว่าไรท์ขอจบตอนพิเศษต้นเจมส์ไว้แต่เพียงแค่นี้
ถ้ามีโอกาสจะมาแต่งให้อีกนะครับผม ย้ายกล้องขึ้นฟ้า
_____________________END OF
SF TON♥JAMES____________________
TalK By WriteR
ตอนนี้NCสั้นไปนิดเนอะ แค่สองหน้าเองไม่ว่ากันเนอะ ขอแก้ตัวสำหรับSFตอนหน้านะครับ
อีกเหตุผลที่สั้นคือเพราะเป็นคู่พี่น้องไรท์เลยกล้าเขียนแค่นี้
กลัวรีดด์จะอ่านกันแล้วทำใจไม่ได้
ตอนหน้ากลับเรื่องหลักแล้วNCยังไม่แจกนะจ๊ะ
รอไปก่อนเดี๋ยวเบื่อกันซะก่อนขอแบบว่าหวานซึ้งกันนิดเพราะอีกไม่กี่วันจะวันเกิดคุณชายเต๋าแล้วแอบดราม่านิดได้ใช่มั้ย
555+
