Chapter
: การรับใช้ครั้งที่ 6
Couple
: Tao X Kacha
Rating
: 18+ ใช้วิจารณญาณในการอ่านนะครับ
About
: ตอนนี้มาพร้อมกับNCเลยหลังจากหายไปนานนม ขอโทษนะครับ
ฟิคไม่ปิดแล้วนะครับเพราะมันเป็นพื้นที่ของไรท์ใครจะมาว่ายังไงไรท์ไม่สนแล้วครับ
*หนักแน่นดั่งพสุธา*
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
-Kacha
Talk-
ผมมานอนกับคุณชายเต๋าได้แค่คืนเดียวก็โดนคุณเต๋าจัดการซะแล้ว T^T ทำไมเรื่องอย่างนี้ต้องมาเกิดขึ้นกับผมซ้ำๆซากๆด้วยครับเนี่ย แถมเมื่อคืนผมยัง..เอ่อ..ยอมด้วย .///.
ผมมานอนกับคุณชายเต๋าได้แค่คืนเดียวก็โดนคุณเต๋าจัดการซะแล้ว T^T ทำไมเรื่องอย่างนี้ต้องมาเกิดขึ้นกับผมซ้ำๆซากๆด้วยครับเนี่ย แถมเมื่อคืนผมยัง..เอ่อ..ยอมด้วย .///.
โอ้ยย ผมเขินไม่ไหวและ
ปลุกคุณเต๋าดีกว่าต้องแกล้งซักหน่อยบังอาจทำให้เมื่อคืนผมได้นอนน้อย
ฉะนั้นต้องเจอบทโหดกันซะบ้างไม่ใช่มาเล่นแบบนี้กันอีก ผมเสียหายนะครับ
“ ต๋าววววววว ตื่นได้แล้ว หมดเวลานอนของคุณแล้ว ตื่น
ตื่น ตื่นสิโว้ยยยยย!! “ จากผมค่อยๆปลุกจากเสียงอ่อย เป็นเสียงอ้อน
จากเสียงอ้อนเป็นเสียง จากเสียงเรียบเป็นเสียงดัง และจากเสียงดังไปเป็นเสียงโทรโขง
“ ชา!!!! อยู่ใกล้แค่นี้จะตะโกนทำไมครับเนี่ย “
คุณชายทำหน้ามุ่ยใส่ผที่ผมทั้งปลุกให้ตื่นและทำเสียงดังเกินพิกัดที่รับได้
“ ก็ชาปลุกเต๋าแล้วเต๋าไม่ยอมตื่นซักที ชาเลยตะโกนไง “
ไปอาบน้ำได้แล้ววันนี้เราต้องทำงานแล้วนะครับ “ คุณชายหันมามองนาฬิกา ควับ!!
เพื่อดูเวลาว่านี่ยามใดกันนี่ถึงได้ปลุก
“ ชาจ๋า..แต่นี่มันหกโมงครึ่งเองนะ
ทำไมรีบปลุกจังเลยครับ เวลาทำงานมันแปดโมงไม่ใช่หรอ “ ผมพยักหน้าหงึกหงัก
ตอบคำถามของคุณชายที่ตอนนี้กำลังทำหน้ามุ่ย คิ้วขมวดกันเป็นโบว์แล้วครับ
“ ใช่!! นี่หกโมงครึ่ง
แต่วันนี้ชาจะได้ทำงานเร็วกว่าวันอื่นๆไม่ได้หรอครับคุณชาย “
คุณชายส่ายหน้าเป็นเชิงว่าไม่ใช่และไม่ได้
“ ชาจ๋า...แต่เมื่อคืนเต๋าไม่ได้นอนเลยนะ
ให้เต๋านอนต่ออีกนิดเถอะนะครับ “ ผมส่ายหน้ากลับเช่นเดียวกัน
“ ไม่อนุญาตครับ แล้วใครใช้ให้เมื่อคืนทำอย่างนั้นล่ะ
สมน้ำหน้า ลุกๆ ลุกไปอาบน้ำได้แล้ว “
ผมยืนเต็มความสูงบนเตียงก่อนจะฉุดแขนให้คนตัวโตที่นั่งแหมะอยู่กับเตียงลุกขึ้นเพื่อไปอาบน้ำ
แต่เจ้าตัวไม่ยอมนี่สิ ผมเลยต้องลากเข้าห้องน้ำอย่างเหนื่อยกายทรมานบอร์ดี้เสียจริง
“ ชาไม่ให้ใช้เวลาเกินสิบห้านาทีนะครับ รีบด้วย!! “
และผมก็ปิดประตูห้องน้ำเพื่อให้คุณชายได้ทำภารกิจในตอนเช้าได้สะดวกยิ่งขึ้น
หลังจากนั้นไม่เกินสิบห้านาทีจริงๆแต่สิบสี่นาทีห้าสิบเก้าวินาที
รักษาเวลาดีเนอะ
“ เสร็จแล้วครับ วันนี้จะให้เต๋าเริ่มทำจากตรงไหนก่อนครับ
เจ้านาย “ คุณชายทำหน้าง่วงงุนมึนใส่ผม
“ ไม่ต้องอ่ะ วันนี้ไม่มีงานให้ทำ
ชาปล่อยให้เต๋าเป็นอิสระวันหนึ่งครับ แต่อย่ากลับบ้านดึกนะครับ
เพราถ้ากลับดึกจะมีมาตรการลงโทษขั้นเด็ดขาดจากคุณหญิงนะครับ เข้าใจนะครับ “
คุณชายทำหน้าเหล่อหล่าแต่ผมก็เดินออกจากห้องมาอย่างรวดเร็วเพราะวันนี้ผมต้องออกไปทำงานพร้อมกับคุณเฟรมแล้วก็คุณเจมส์ข้างนอกครับ
คุณท่านสั่งมาอีกที
“ ขอโทษนะครับคุณชายสี่คุณชายเล็ก ที่ผมลงมาช้า “
ผมเดินลงมาจากห้องคุณเต๋าก็เห็นคุณเฟรมกับคุณเจมส์มายืนรออยู่ก่อนแล้ว
“ ไม่เป็นไรหรอกพี่คชา ไปกันเถอะเดี๋ยวสาย
เออ..พี่คชาไม่ต้องใช้ผมใช้ครับกับพวกผมหรอกเรียกแบบพี่น้องแหละ
เดี๋ยวอีกหน่อยก็ลงเรือลำเดียวกันแล้ว “
คุณเจมส์หันมาพูดกับผมแล้วยกคิ้วลิ่วตาไปทางคุณเฟรมเป็นเชิงว่าหาตัวช่วยแกล้งผม
“ นั่นดิพี่คชา ไปเถอะๆ
เดี๋ยวพี่เต๋าลงมาแล้วเดี๋ยวพี่คชาจะอดไปนะถ้าไปกับพวกผมสองคนอ่ะ “
แล้วคุณชายจะห้ามทำไมเนี่ย
“ นั่นดิเนอะเฟรม ไปเถอะ ก่อนที่พี่เต๋าจะลงมา “
ผมถูกคุณๆทั้งสองลากมาที่รถอย่างรวดเร็วจนตั้งหลักไม่ทัน
ไม่นานนักผมก็มาถึงห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งใจกลางเมืองหลวง
ว่าแต่พามาเพื่อ??
“ คุณเฟรมกับคุณเจมส์มาทำอะไรที่นี่หรอ?? “ ผมถามออกไปด้วยความสงสัยอย่างยิ่ง
“ พี่คชาจำไม่ได้หรอไงครับ
อีกสามวันก็วันเกิดพี่เต๋าแล้วนะ “ เออ..นั่นสิลืมไปเลยว่าวันเกิดของคุณชาย
ที่ลากผมมาเพื่อการนี้นี่เอง
“
แล้ววันนี้ที่พวกผมทั้งสองพาพี่มาเลือกของขวัญให้พี่เต๋า ถ้าท่าปีนี้ได้จากพี่คชาคงจะดีใจไม่น้อยเลยเนอะเจมส์
“ หันไปส่งซิกซ์ให้กันอีกแล้ว แล้วจะพาผมมาทำม้ายยยย??
“ ว่าแต่พี่คชาอยากให้ของขวัญอะไรพี่เต๋าหรอครับ?? “
คุณเจมส์หันมาถามผมบ้างระหว่างทางที่เดินดูนู่นเลือกนั่นมองนี่
“ ไม่รู้สิ พี่เดินดูก่อนล่ะกัน “
ผมเดินดูของสองข้างทางไปเรื่อยๆจนสะดุดกับเนกไทด์อันหนึ่งเข้าผมจ้องมันแบบเอาเป็นเอาตายถ้ามันเป็นปลากัดคงท้องไปแล้วล่ะครับ
“ พี่คชา พี่ถูกใจอันนี้หรอ “
คุณเจมส์เดินเข้ามาถามผมด้วยสีหน้าดีอกดีใจเป็นอย่างมาก
“ เอ่อ..ก็นะ เห็นว่ามันสวยดีหน่ะ แต่ราคาไม่ไหวหรอก “
ผมพูดตัดพ้อก่อนจะเดินออกมาจากตู้กระจกที่โชว์เด่นหราอยู่
แต่ว่าผมจ้องนานขนาดนั้นเลยหรอ
“ พี่ครับๆ เอาเส้นนี้เส้นหนึ่งครับ “
คุณเจมส์พูดขึ้นหลังจากผมเดินออกมาได้ไม่กี่ก้าว
“ คุณเจมส์ซื้อทำไมครับ “ ผมถามด้วยความตกใจยิ่ง
“ ก็ซื้อไปให้พี่เต๋าไง พี่คชาอยากให้อันนี้ไม่ใช่หรอ
เรื่องเงินไม่ต้องคิดมากสบายมากครับ “ พูดไม่ออกไปไม่ถูก
“ แต่พี่คิดว่าจะทำด้วยมือดีกว่าหน่ะครับ แต่ไม่เป็นไร
ไหนๆมันก็ซื้อมาแล้วให้รวมกันไปเลยก็ได้ “
ผมพูดชั่งใจอยู่หักหนึ่งก่อนจะตัดสินใจรวบยอดไปเลย
“ ไปกินข้าวกันเนอะพี่เนอะ เจมส์หิวแล้ว “
คุณเจมส์มาอ้อนผมให้ไปกินข้าวด้วยมีหรอที่ผมจะปฏิเสธอ่ะผมก็หิวเหมือนกัน
“ เอาสิครับแล้วคุณเฟรมล่ะครับ “
ผมถามหาคุณชายสี่ที่มาด้วยกัน
“ อ๋อ!..เฟรมมันไปกับน้องแพรวามันล่ะครับตั้งแต่อกหักจากใครก็ไม่รู้มันก็เลยไปจีบน้องแพรวาจนติด
ผมก็ไม่รู้เหมือนกันนะครับว่าใครหักอกเฟรมมัน “ เอ่อ..น่าจะเป็นผมแฮะเพราะมีคุณเต๋าเข้ามาขัดจังหวะตอนที่เอ่อ..คุณเฟรมจะอย่างนั้นแหละครับ
“ อ๋อ..อย่างนี้นี่เอง
งั้นพี่ก็ต้องไปกินกับคุณเจมส์สองคนใช่มั้ยครับเนี่ย “
ผมถามไปขณะที่คุณเจมส์กำลังพาเดินไปยังร้านอาหาร
“ ถูกต้อง นี่ๆๆพี่คชาร้านนี้อร่อยมาก เจมส์ชอบ กินกันๆเนอะๆพี่เนอะ
“ คุณเจมส์อ้อนผมให้กินด้วย ผมมีสิทธิเลือกด้วยหรอครับ??
“ ตามใจคุณเจมส์เลยครับ พี่ยังไงก็ได้ครับ “
ผมพูดพลางเดินตามหลังคุณที่ที่ดี๊ด๊าสุดฤทธิ์สุดเดช
ผมกับคุณเจมส์เดินเข้ามานั่งข้างในๆของร้านหน่อยเพราะเงียบดี
บริกรเดินถือเมนูมาให้พวกและรอรับออร์เดอร์เลย เร็วไปป่ะ??
“ ผมเอาอันนี้ละกันครับ “
ผมจิ้มไปที่รูปอาหารรูปหนึ่งหลังจากที่กวาดสายตามองดูว่าน่ากินและราคาที่ไม่แพงจนมากเกินไปก่อนที่บริกรจะพยักหน้าเหมือนจะรับรู้แล้วก็ก้มหน้าก้มตาจดยิกๆในใบรับออร์เดอร์
ไม่นานจนเกินไปนักคุณเจมส์ก็หันไปสั่งอาหารกับบริกรคนนั้นก่อนที่จะเดินจากไปปล่อยให้ผมนั่งรออาหารกับคุณเจมส์สองคนโดยไร้ซึ่งบทสนทนา
ไม่พูดผมก็เลยกวาดสายตามองไปรอบๆร้านที่ตกแต่งสไตล์ออกไทยผสมกับยุโรปได้แบบลงตัวมากๆ
และผมก็ต้องสะดุดตามากที่สุดจากประตูทางเข้าร้านเพราะมีคู่ชายหญิงคู่หนึ่งกำลังเดินเข้ามา
ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกครับ คุณชายเต๋ากับใครไม่รู้
ผมรีบหลบหัวเห็ดที่มันเริ่มไม่แหว่งอย่างรวดเร็ว
“ พี่คชาเป็นอะไรอ่ะทำไมทำตัวแปลกๆ “
ผมเอานิ้วชี้ขึ้นมาแตะที่ปากตัวเองเป็นเชิงว่าอย่าส่งเสียงดังไปนะเดี๋ยวผู้ร้ายได้ยินเข้า
“ อะไรอ่ะพี่คชา “ เจมส์พูดเสียงเบาลงหน่อยแต่ดังกว่าเสียงกระซิบนิดนึง
ผมชี้ไปทางคนสองคนที่กำลังนั่งในบริเวณเยื้องๆกันของโต๊ะผมแต่อยู่คนละฝั่งของร้าน
คุณเจมส์พยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจก่อนที่จะถูกขัดจังหวะด้วยการเสิร์ฟอาหารของบริกรไม่รู้จักสัมมาคาราสะ
T^T
ผมเลยต้องจำใจละสายตาที่มันไม่ยอมหยุดมองภาพตรงหน้าซักทีหันมาปะทะกับอาหารสุดหรูในจานสุดอลังการค่อยเลยตั้งใจทานแบบละเมียดละไมที่สุดเพื่อที่จะได้ไม่ต้องสนใจภาพตรงหน้าที่มันบัดสีบัดเถลิง(เขียนถูกป่าวหว่า??<<<ไรท์)
“ ผมว่าคืนนี้พี่คชาจัดการให้หลาบไปเลยเถอะพี่เต๋าหน่ะ “
คุณเจมส์พูดขึ้นมาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย
“ จัดการยังไงก็เหมือนเดิมแหละครับคุณเจมส์
มันอยู่ที่ตัวคนแล้วครับแบบนี้หน่ะ “
ผมพูดทั้งๆที่จิ้มอาหารในจานตัวเองเข้าปากอย่างอารมณ์บ่ จอยนิดๆ
“ เชื่อเจมส์สิครับ เจมส์ยังเชื่อเลยว่าพี่ทำได้เลย “
คุณเจมส์ยิ้มให้ผมอย่างผู้ชนะ คือให้ผมเป็นผู้ชนะในเกมนี้กับคุณเต๋าใช้มั้ย??
ผมจะลงทำดูดีมั้ยนะ
ที่จะลองดัดนิสัยแบบนี้ของคุณเต๋าแต่ผมว่ามันก็น่าท้าทายดีเหมือนกันนะครับ
ผมยกยิ้มให้คุณเจมส์อย่างเห็นด้วยก่อนจะพยักหน้าหงึกหงักอย่างรู้ทันเพราะว่าแผนของผมมันเจ๋งแน่ๆครับ
“พี่คชามีแผนอะไรอ่ะเล่าให้เจมส์ฟังบ้างดิ “
เห็นมั้ยล่ะครับ ขนาดคุณเจมส์ยังอยากรู้เลย
“ แผนของพี่มีอยู่ว่า...”
แผนของผมก็มีอยู่ว่าใกล้ๆวันเกิดของคุณเต๋าเนี่ยอีกสามวันใช่มั้ยครับ
ผมก็จะปล่อยคุณเต๋าอย่างนี้จนวันเกิดไปก่อน
พอหลังจากวันเกิดผมจะเริ่มมาตรการสุดหรรษาทันที และมาตรการของผมก็ทำได้ง่ายๆไม่ยากครับ
ทำงานบ้านตลอดทั้งวันโดยมีผมคุมอยู่ทุกฝีก้าว
ซึ่งปกติแล้วผมจะไปดูหลังคุณเต๋าทำเสร็จแล้วแต่ต่อจากนี้จะไม่ใช่และผมจะรายงานคุณหญิงทุกฝีก้าวเพราะถ้าคุณเต๋าออกนอกลู่นอกทาแค่นิดเดียวหลังวันเกิดของตัวเองก็หมายถึงจะหมดอิสรภาพไปด้วยเพราะคุณหญิงยอมจำใจให้
เอ่อ
...คุณแพรวหรือที่คุณหญิงเรียกว่านังทอมนั่นแหละครับแต่งงานทันทีไม่มีการต่อลองแม้แต่คำเดียวผมรู้ว่าคุณเต๋าต้องไปยอมแน่ๆ
ซึ่งต่อแต่นี้อีกเป็นเวลาสามวันทำการผมจะต้องปล่อยให้คุณเต๋าเหลิงไปก่อนและจะได้เจอของดียิ่งกว่าสิ่งของมงคลอีกครับไม่ต้องพึ่งวัตถุมงคลก็เป็นคนดีได้เพราะพึ่งคชาครับ
แต่คืนนี้ผมขอแก้เผ็ดเบาๆนะครับ คุณผู้อ่านคงจะไม่ว่ากันนะครับผม ^^”
“ เอ่อ..พี่คชาครับ เจมส์ขออะไรพี่อย่างหนึ่งนะครับ
อย่าทำอะไรพี่เต๋ารุนแรงนะครับ ผมกลัวจะไม่ได้เห็นของเด็ด “ อ่ะโถ่!! ไอ้น้องโครตรักพี่ แหมๆๆอยากเห็นวันวินาศสันตะโรของพี่คุณก็บอกมาตรงๆเถอะครับ
“ อ่ะ!! นั่น คุณเฟรมมาพอดีเลยเราจะกลับแล้วใช่มั้ยครับคุณเจมส์
หลังจากที่ผมปล่อยแผนและนั่งคุยสัพเพเหระกับคุณเจมส์มาเรื่อยๆก็ได้เวลากลับบ้านซักที
ผมอยากกลับไปนอนครับ เพลียเหลือเกิน
“ เจมส์ไปเถอะ เดี๋ยวพี่เต๋าเห็นแล้วเดี๋ยวจะซวยเอา “
คุรเฟรมเดินเข้ามาแบบไม่พูดพร่ำทำเพลงจะลากผมกับคุณเจมส์ออกจากร้านอาหารลูกเดียว
“ คุณเฟรมขอเวลาอีกนิดหนึ่งนะครับ
ขอหลักฐานมัดตัวผู้กระทำความผิดหน่อย “
ผมหยิบมือถือออกมาถ่ายรูปคุณเต๋ากับผู้หญิงคนนั้นที่อยู่อีกฝั่งของร้าน
แชะ แชะ แชะ!!
ผมได้รูปมาสามรูปพอเป็นหลักฐานได้แล้วเนอะ
คงมัดตัวได้แน่นหนาล่ะ ปฏิเสธยากแน่นอน
คราวนี้แหละได้แต่งงานกับคุณแพรวสมใจนึกแน่ครับ คุณเต๋า *ยิ้มเจ้าเล่ห์*
ผมถึงห้องของคุณเต๋าภายในชั่วพริบตาเพราะเมื่อกี้ยังอยู่ที่ร้านอาหารอยู่เลย
(เพลีย<<<ไรท์)
ผมมาถึงที่ห้องของคุณเต๋าก็ค่อนข้างที่จะเย็นแล้วนะครับ
ซึ่งผมคิดว่าคุณเต๋าคงกำลังเดินทางกลับมาแต่มันก็เป็นได้แค่ความคิดเพราะคุณเต๋าเปิดประตูห้องเข้ามาแล้ว
“ พี่เต๋าค่ะอย่าทำแบบนี้สิค่ะ อายคนอื่นเขา “
เสียงของผู้หญิงดังขึ้นมาจากอีกฝั่งของประตู นี่หมายความว่ายังไงเนี่ย
“ อายทำไมครับมีกันอยู่แค่สองคน “
แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้วเว้ย เพราะมีผมนั่งหัวโด่อยู่บนเตียงนี่แหละ
“ กรี๊ดดด!! นังทอมนี่อีกแล้ว
จะมาตามรังควานอะไรฉันนักหนาห๊ะ “ นั่นมันยัยลั่นนั่นนิ
ยัยนี่ที่ทำให้ผมต้องเสียบริสุทธิ์ T^T
“ ผมไม่อยู่เป็น กขค. ก็ได้นะครับคุณปืน
แต่เก็บดีๆหน่อยนะครับ ระวังจะลั่นออกมา เปรี้ยง!! “
ผมพูดเสียดสีหล่อนนิดหน่อยพอเป็นพิธีและทำท่าจะเดินออกจากห้อง
แต่สายตาเจ้ากรรมดันเหลีอบไปปะทะกับสายตาคมของคุณชายเข้า
สายตานั้นมันบ่งบอกถึงความน้อยเนื้อต่ำใจ
และอยากให้ช่วยปนเปกันไปหมด หาเรื่องเข้าตัวเองชัดๆแล้วมันทำสายตาอย่างนี้กับผมทำไม
“ คุณเต๋ารีบๆจัดการซะนะครับ เพราะผมไม่ชอบที่จะรอ
คงรู้ดีนะครับเพราะผมพร่ำบอกอยู่ทุกคืน “
คู่สนทนาของผมคือคุณเต๋าแต่ผมกลับจ้องหน้าผู้หญิงคนนั้นอย่างหมั้นไส้เบา
และสะบัดบ๊อบเดินออกมาจากห้อง
ผมไม่ได้ไปไหนหรอกครับผมยืนอยู่หน้าห้องยืนจนกว่าคุณเต๋าจะเรียกผมเข้าไป
แต่ในห้วงความคิดหนึ่งของผมมันดันคิดขึ้นมาได้ว่าวันนี้ผมต้องจัดระเบียบชีวิตของคุณเต๋าใหม่
ทำให้ผมผลักประตูห้องของคุณเต๋าเข้าไปอย่างเสียมารยาท
ปึก!!
ทั้งสองคนที่กำลังนัวเนียโดยที่เสื้อผ้ายังครบทุกชื้นอยู่บนเตียงหันมามองผมทันทีหลังจากที่ผมผลักประตูเข้ามา
“ นี่!! นังทอมคำว่ามารยาทหน่ะไม่รู้จักหรอไงห๊ะ “
ผู้หญิงคนนั้นถามผมด้วยน้ำเสียงตวาด แต่มีหรอครับที่ผมจะยอมอ่ะ
คนอย่างคชาฆ่าไม่ได้และก็หยามไม่ได้
“ นี่!!
ยัยลั่นคำว่าสมบัติผู้ดีหน่ะไม่มีหรอถึงมาแย่งของๆคนอื่นเขาแบบนี้ “
ผู้หญิงคนนั้นลุกออกมาจากตัวคุณเต๋า
เดินมาปะทะหน้าจังๆกับผมแบบที่ว่าตาต่อตาฟันต่อฟัน ถ้าผมไม่ชนะก็ให้มันรู้ไป
“ นี่แกกล้าว่าฉันหรอ “
ผู้หญิงคนนั้นกัดฟันถามท่าทางจะโกรธจัดแหะ
คราวนี้จะเอาให้เจ็บแสบจนไม่กล้ากลับมาที่นี่อีกเลย
“ ถ้าผมไม่กล้า ผมจะว่าคุณว่าไม่มีสมบัติผู้ดีหรอ
ดูจากหน้าตาไม่น่าไม่ฉลาดเลยนะ “
ผมยิ้มเย้ยยันให้กับผู้หญิงคนนั้นก่อนที่ฝ่ามืองามๆจะลงมาปะทะกับหน้าผมอย่างจังจนหน้าผมหัน
เพี๊ยะ!!
เสียงตบดังสนั่นไปทั่วห้อง
ผมยกมือขึ้นมากุมแก้มตัวเองที่ถูกตบ ผู้หญิงคนนั้นยิ้มเยาะอย่างผู้ชนะ
คุณเต๋ากำลังลุกเพื่อเดินมาห้ามศึกระหว่างผมกับผู้หญิงคนนี้
แต่หารู้ไม่ว่าที่เธอคิด เธอกำลังคิดผิด
“ คชา !! “
คุณเต๋าอุทานออกมาตอนที่กำลังเดินมาห้ามศึก
ผมถูกคุณเต๋าดึงตัวเข้าไปกอดโดยที่ยังไม่ทันได้ตั้งตัว
คุณเต๋าแกะมือผมออกเพื่อดูรอยที่หน้าว่ามันสาหัสขนาดไหน
“ เจ็บมั้ยห๊ะ!!
ทำไมถึงชอบทำตัวหาเรื่องอย่างนี้ล่ะ “ คุณเต๋าพูดเสียงอ่อน
หน้าคุณเต๋าในตอนนี้ซีดมากเหมือนสิ่งที่ตนกระทำลงไปมันผิดมหันต์
“ ไม่เป็นไรหรอกครับ แค่นี้ผมสบายมาก “
ผมยิ้มให้คุณเต๋าเผื่อจะได้สบายใจขึ้นบ้าง แต่ความรู้สึกข้างใจ
ผู้หญิงบ้าอะไรว่ะแมร่ง!!แรงเยอะฉิบ กินบัฟ(?)มาหรอไงว่ะเนี่ย
“ พี่เต๋า ไปโอ๋นังนี่มันทำไมค่ะ มันผิดนะค่ะ “
ผมเหลือบมองคุณเต๋า ที่ผมต้องเหลือบเพราะคุณเต๋ายังไม่ปล่อยกอดผมเลย
แถมแน่นกว่าเดิมอีก T^T
“ จอย ผมว่าคุณกลับไปสงบสติอารมณ์ก่อนเถอะครับ
คุณมาทำร้ายคนของผมอย่างนี้ ผมไม่มีอารมณ์จะร่วมด้วยหรอก กลับไปเถอะครับ “
คุณเต๋าพูดกับจอยแต่การกระทำคือยังดูรอยตบที่ผมได้มาเมื่อกี้สดๆอยู่ตลอด
บางทีคุณเต๋าทำอย่างนี้มันก็เป็นผลเสียต่อความรู้สึกผมเหมือนกันนะครับ ใช่ว่าผมจะไม่หวั่นไหวเลย
>///<
“ ได้ค่ะ ได้ แล้วจะได้เห็นดีกันแน่นังทอม “
ผู้หญิงคนนั้นกัดฟันพูดท่าทางจะเหลืออด และเดินกระแทกเท้าออกไปอย่างหัวเสีย
เพราะหล่อนมาที่นี่เป็นครั้งที่สองหล่อนก็โดนผมขัดขวางสำเร็จทั้งสองครั้ง
“ ไม่เจ็บมากใช้มั้ย “ คุณเต๋าถามผมอีกรอบหลังจากที่ปล่อยให้ห้องเงียบมานอนพอสมควร
ผมส่ายหัวให้คุณเต๋าเบาๆเป็นเชิงว่าไม่เจ็บที่ไหนไม่ใช่ไม่เจ็บมาก
และผมก็มองไปที่ประตูที่ยังเปิดตั้งสามหกสอบองศาให้คนภายนอกได้เห็นทัศนียภาพข้างในได้อย่างชัดเจน
คุณเต๋าเหมือนจะรู้ความต้องการของผมเลยพาผมไปนั่งที่เตียงก่อนที่จะพาร่างขาวสูงของตัวเองไปปิดประที่เปิดอ้าซ่าและไม่ลืมที่จะลงกลอนประตูห้องของตัวเอง
คุณเต๋าปิดประตูแล้วแต่ก็ไม่ได้เดินตรงมาหาผม
แต่เดินไปไหนก็ไม่รู้ในห้อง ทำเอาผมงงเป็นไก่ตาแตก
หรือการกระทำเมื่อกี้เป็นแค่การสร้างภาพ
แต่ผมก็ต้องพับความคิดนั้นเก็บไปเพราะคุณเต๋าเดินออกมาจากห้องหนึ่งพร้อมกับกล่องยาสีเขียวแก่ในมือ
“ มาเดี๋ยวเต๋าทำแผลให้ “
คุณเต๋าค่อยๆบรรจงวางกล่องยาเหมือนว่ามันจะแตกง่ายๆลงข้างๆตัวเองที่มานั่งข้างๆผม
สายตาผมจับจ้องไปที่ไปหน้าขาวหล่อของคุณเต๋าตลอดเวลาที่ทำแผล
ผมไม่ยอมละสายตาของตัวเองออกจากจุดโฟกัสที่แสนจะดูอบอุ่นนั้นแม้แต่เสี้ยววินาทีเดียว
ผมไม่รู้ว่าผมจ้องใบหน้าที่แสนหล่อนั้นมานานแค่ไหนแล้วแต่จุดโฟกัสในตอนนี้กลับไม่ใช่ใบหน้าหล่ออีกต่อไปแล้วแต่กลับเป็นดวงตาคมที่แสนจะอบอุ่นคู่นั้นแทน
ผมอยากละสายตาออกจากตรงนี้จริงๆ แต่..ผมก็ทำมันไม่ได้ ผมเหมือนถูกต้องมนต์สะกดจากคนที่อยู่ตรงหน้าผม
เพราะผมไม่อยากใช้คำว่าเพราะสายตาคู่นี้สะกดผมเพราะคนๆนี้สะกดผมได้ทุกการกระทำทุกอิริยาบถจริงๆ
ใบหน้าหล่อขาวกำลังเคลื่อนเข้ามาหาผมอย่างไม่ลดละจากที่ห่างกับไม่มากจวบจนถึงตอนนี้ระยะห่างมันไม่มีเหลืออีกแล้ว (ต่อจากนี้ไรท์จะรับช่วงต่อเองนะครับ<<<ไรท์)
คุณชายใช้มือประครองใบหน้าหวานๆนั้นก่อนที่จะเคลื่อนหน้าเข้าไปหาอย่างช้าๆ
ริมฝีปากหนาสวยได้รูปประกบริมฝีบางของคนร่างบางอย่างอ่อยอิ่ง
ก่อนจะใช้ลิ้นดุนให้ริมฝีปากของร่างบางเปิดออก
คชาเผยอปากออกอย่างลืมตัวทำให้ลิ้นร้อนชื้นของคุณชายสุดหล่อเข้ามาตักตวงความหอมหวานในปากของตนเองได้อย่างสะดวกและชำนาญการ
ไล่เลี่ยไปตามทุกส่วนในโพรงปากของคนตัวเล็ก
คนตัวเล็กที่พยายามจะใช้ลิ้นของตัวเองดันลิ้นของคนตัวใหญ่กว่าออกไปแต่มันก็ไม่เป็นผล
เลยเหมือนการโต้ตอบไปโดยไม่รู้ตัว ทำเอาต่างคนต่างเคลิ้มจนลืมหายใจ
คชาไม่ทำเสียงออกมาให้เสียบรรยากาศแต่ทุบออกคนตัวโตแทนเป็นการบ่างบอกถึงให้หยุดเพราะหายใจไม่ทัน
สาเหตุที่หายใจไม่ทันมันก็ไม่ใช่เรื่องไกลตัวเลยทั้งจูบที่แสนร้อนแรงและหวาบหวามจากคนตรงหน้าแต่หัวใจของตัวเองที่เต้นแรงทุกขณะที่ได้รับการสัมผัส
คุณชายค่อยไล้มือไปตามส่วนต่างๆภายใต้อาภรณ์อย่างคลั่งไคล้
ถ้านับต่อแต่นี้ไปไม่มีคนตรงหน้านี้เขาเองคิดว่าคงจะอยู่ได้อย่างยากลำบากเพราะว่าความต้องการและโหยหาคนตรงหน้านั้นทวีเพิ่มขึ้นเรื่อยๆจนน่ากลัว
คุณชายพรมจูบไปทั่วใบหน้าหวานจนหนำใจก่อนจะค่อยๆเลื่อนใบหน้าลงมาแทะโลมบริเวณคอของคนร่างบางและดูดดุนเบาๆทำให้เกิดรอยสีแดงจางๆเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ
คนร่างบางไม่ขัดขืนแม้แต่นิดเดียวเพราะรู้ว่าถึงขัดขืนไปก็เท่านั้น ยอมให้อารมณ์พาตามไปด้วยคงจะรู้สึกดีด้วยไม่น้อย
คุณชายทำรอยไว้ทั่วคอก่อนจะค่อยเลื่อนมือตัวเองมาปลดอาภรณ์ชิ้นแรงของคนร่างบาง
เผยให้เห็นเนินอกเรียบเนียนหน้าท้องแบนราบกับเอวบางที่ผู้หญิงหลายคนเห็นแล้วต้องอาย
คุณชายไม่รอช้าเคลื่อนย้ายไปหน้าลงมาซุกไซร้อกขาวอย่างบ้าคลั่งและไม่เว้นที่จะทำรอยสีกุหลาบไว้ให้ทั่วของร่างบางก่อนจะไปขบเม้มดูดดุนยอดอกสีหวานที่ได้เคยลิ้มลองมาแล้วติดใจจวบจนถึงตอนนี้
“ อ๊ะ!!..อื้ออ. “
คนตัวเล็กครางออกมาเสียงหวานทำเอาคนกระทำนั้นยกยิ้มอย่างพอใจที่ทำให้คนตัวเล็กนั้นยอมปล่อยเสียงออกมาได้
คุณชายค่อยๆปลดอาภรณ์ชิ้นที่สองของคชาออก
เผยให้เห็นอาภรณ์ชิ้นสุดท้ายและเรียวขาสวยเนียน และการกระทำในช่วงนี้จะมาก่อนความคิดเสมอ
มือหนาลูบไล้ไปตามขาเรียวอย่างหยุดไม่ได้
ก่อนจะไซร้หน้าโลมเลียต้นขาให้คนตัวเล็กสะท้านเล่น
“ อึ..อ๊า!..อื้ออ..” ร่างบางครางในลำคอไม่หยุดเพราะการกระทำของคนตรงหน้าทำให้รู้สึกเสียวซ่านสะท้านไปทั้งทั้งร่างกายไม่ว่าจะส่วนไหนก็ตาม
คุณชายหยุดการกระทำของตัวเองก็จะเปลื้องอาภรณ์ที่ครบออกไปจนหมดเหลือเพียงแค่ชิ้นเล็กชิ้นเดียวเป็นชิ้นที่ปิดกั้นความเป็นยอดชายเอาไว้
แต่มันก็เล็กจริงๆนั้นแหละเพราะมันปิดได้ไม่มิดนี่สิ
คุณชายค่อยๆเอื้อมมือไปปลดอาภรณ์ชิ้นสุดท้ายของคชาออกเผยให้เห็นความเป็นชายที่สามารถต่อกรได้ในขณะเพราะถูกคุณชายเร่งเร้าให้ลุกขึ้นมาสู้
และก็ต้านทานไม่ไหวไหวในที่สุดก็ต้องลุกขึ้นมาสู้แข่งกับคุณชาย
คุณชายค่อยๆจับความเป็นชายของคนตัวเล็กให้ตั้งขึ้นและใช้ปากครอบครองลงไปอย่างไม่คิด
“ อ๊ะ!!
ต..เต๋าไม่เอาตรงนั้น มันสกปรก “ คุณชายแหงนหน้าขึ้นมามองคชาพูดเพียงแค่นั้น ก็แค่ฟังไม่ได้ทำตามอย่างที่คนตัวเล็กร้องขอ
คุณชายยังคงสร้างความเสียวซ่านให้คนตรงหน้าอยู่ตลอดเวลา
คุณชายสาละวนอยู่กับความเป็นชายของคชาอยู่ซักพักใหญ่ก่อนที่คนตัวเล็กจะกระตุกตัวพร้อมกับปล่อยความต้องการเข้าเต็มปากของคุณชายอย่างไม่ทันตั้งตัว
“ ต..เต๋า ชาขอโทษ “
คนตัวเล็กรีบลุกขึ้นมาดูคนที่กลืนสิ่งนั้นลงคอไปอย่างรวดเร็ว จนคชาตกใจ
“ เต๋ากลืนลงไปทำไม “
คุณชายยิ้มให้คนตัวเล็กอย่างเจ้าเล่ห์
“ ก็มันหวานอ่ะ
จะหวานไปทั้งหมดทั้งข้างในข้างนอกเลยใช่มั้ยครับ คชา “
คุณชายรุกไปหาคนตัวเล็กอย่างรวดเร็วจนคนตัวเล็กล้มไปนอนกับเตียงอย่างเดิมเพราะไม่ทันได้ตั้งตัว
คุณชายค่อยแยกขาเรียวสวยของคชาให้ออกจากกันและค่อยๆใช้นิ้วสอดแทรกเข้าไปในช่องทางรัก
“ เต๋า..ช..ชาเจ็บ “
แค่นิ้วเดียวก็ขนาดนี้แล้วหรอ?? คุณชายค่อยๆเพิ่มทีละนิ้วอย่างช้ามาก
ช้ามากไม่ถึงสามนาทีก็เข้าไปครบทุกนิ้วแล้ว เป็นอะไรที่ช้ามาก
“ อื้ออ.. “
คนตัวเล็กครางอื้ออึงในลำคอออกมาอย่างลืมตัวกับมือที่กำผ้าปูที่นอนจนยับยู่ยี่
เพราะความต้องการที่จะปลดปล่อยมาอีกครั้งอย่างว่องไว
“ ต..เต๋า หยุดเถอะ ชาจะไม่ไหวแล้ว “
คชาร้องท้วงคนตัวโตก่อนที่คนตัวโตจะถอนมือออกอย่างอ่อยอิ่งและเปลื้องอาภรณ์ของตัวเองชิ้นสุดท้ายออกอย่างหงุดหงิดเพราะ
ทำไมมันเล็กอย่างนี้ว่ะกว่าจะถอดได้ยากลำบากแสนสาหัส
“ ชาทนอีกนิดนะ “
คุณชายเอาความเป็นชายของตัวเองไปจ่อในทางเดินที่จะเป็นสมรภูมิในครั้งนี้ก่อนจะค่อยๆดันมันเข้าไปในเส้นทางอันคับแคบนี้เพื่อที่เส้นทางนี้จะได้ต่อกรกับความคับคั่งของตัวเอง
“ เต๋า ชาเจ็บอ่ะ “
คนตัวเล็กไม่รู้ว่าเมื่อคืนผ่านพ้นมาได้ยังไง
ทั้งๆที่ตอนนี้กับเมื่อคืนความรู้สึกมันแตกต่างกันมาก
“ ทนหน่อยนะครับคนดี อีกนิดหนึ่ง “ คุณชายพยายามดันมันเข้าไปให้ได้ระยะมากแล้วช้าที่สุดเพื่อไม่ให้คนตัวเล็กเจ็บมากไปกว่านี้
“ เต๋าเอาออกไปได้มั้ย ชาเจ็บ “
คชาหน้าเหยเหเพราะความเจ็บแปลบมาจากช่องทางที่บดเบียดอยู่กับความคับคั่งของคุณชาย
“ ชาอย่างเกร็งสิครับ ผ่อนคลายไว้นะ “คุณชายบอกคชาก่อนที่จะประกบจูบที่แสนจะหวาบหวามให้อีกครั้ง
ทำให้คนตัวเล็กผ่อนคลายลงมาได้เปราะหนึ่ง
กว่าจะเข้ามาข้างในสุดท้ายเล่นตัดกำลังของคุณชายไปเยอะเหมือนกัน
ทำให้ต้องคาความต้องการที่คับคั่งไว้อย่างนั้นอย่างทรมานกายละใจ
ซักพักหนึ่งคุณชายก็เริ่มขยับสะโพกเข้าออกอย่างเนิบนาบเพื่อไม่ให้คนตัวเล็กรู้สึกเจ็บมากไปกว่านี้และตัวเองก็ค่อยๆเร่งจังหวะขึ้นตามอารมณ์ที่กำลังทะยานไป
แต่ก็ต้องหยุดชะงักลงเพราะโทรศัพท์เจ้ากรรมที่ลืมปิดเสียงไว้ดันดังขึ้นมาก่อน คนตัวโตเลยต้องเปลี่ยนให้คนตัวเล็กขึ้นมานั่งทับเข้าแทนที่จะอยู่ในท่านอนเช่นเดิม
ครืดด ครืดด ครืดด
“ ว่าไงเจ้าเฟรมโทรมาหาพี่มีไรเปล่า “
คุณชายคุยโทรศัพท์ไปคนตัวเล็กได้แก้เผ็ดที่วันนี้ทำให้เขาต้องถูกตบ
เลยทำเหมือนท่าลุกนั่งเป็นจังหวะที่เร็วกว่าลุกนั่งและนั่งสุดแต่ยืนไม่สุด
“ อ๊ะ..อื้มม..ห๊ะ..ป..เปล่าเปล่า..อ..เออ..อื้มมมม..อื้ออ..ด..ได้ๆ..ค..แค่นี่นะเฟรม
“ คุณชายเขวี้ยงโทรศัพท์ลงบนเตียงอย่างอารมณ์ค้าง คนตัวเล็กที่ได้แกล้งคนตัวโตอย่างหนำใจโดยหารู้ชะตากรรมตัวเองต่อจากนี้หรือไม่
“ แสบนักนะคชา คราวนี้ตาเต๋าบ้างล่ะ “
คุณชายจับสะโพกมนต์ค้างไว้และตัวเองก็ขยับสะโพกพริ้วในขณะที่อยู่ท่าเดิมท่าที่เพิ่งคุยโทรศัพท์กับคุณชายสี่ไปเมื่อกี้
“ อ๊ะ..อื้อออ..อ๊า!!..อื้ออ.. “ คนตัวเล็กร้องเสียงหลงออกมาไม่หยุดแต่ก็ร้องได้ไม่นานนักคนตัวโตก็กระตุกตัวและปล่อยน้ำรักเข้าสู่ร่างบางอย่างห้ามไว้ไม่อยู่
คชาทิ้งตัวลงบนอกกว้างของคุณชายอย่างหมดสภาพ
เพราะเมื่อคืนก็ผ่านสมรภูมิมาแบบนี้ วันนี้ก็เจออีก แบบนี้เขารับไม่ไหวหรอกนะ!!(กลับไปหาพี่คชาต่อเลยคร้าบบ<<<ไรท์)
ผมนอนหมดแรงอยู่บนร่างใหญ่ๆของคุณเต๋า
ผมละเพลียจริงๆเลยครับ
คุณเต๋ากอดผมแล้วพลิกให้ผมลงมานอนข้างๆแทนที่จะเป็นบนตัว
ก่อนที่ผมกับคุณชายจะเข้าสู่ห้วงนินทรากันต้องแต่หัววัน ทั้งๆที่ยังเปลือยอยู่อย่างนั้นแหละครับ
-Ton Talk-
“
เจมส์อย่าทำแบบนี้สิ เดี๋ยวคนอื่นก็มาเห็นหรอก “
ผมเตือนน้องแท้ๆที่ความสัมพันธ์ไม่แท้ของตัวเองให้หยุดการกระทำแบบนี้
“ ทำไมอ่ะพี่ต้น
เจมส์ไม่ได้เจอพี่ต้นตั้งสามวันเต็มเลยนะ เจมส์คิดถึงพี่นิ “ ไอ้น้องคนนี้นิ
เมื่อไหร่จะโต (?)
“ อะไรกันวันๆก็ตัวติดกับพี่ตลอด
นอนก็แทบจะนอนด้วยกันทุกคืน ยังจะคิดถึงอีกหรอห๊ะ ไอ้น้องคนนี้ “ เจมส์เบะปากใส่ผม
น่ารักตายล่ะไอ้หมีเอ๊ย
“ คำก็น้อง สองคำก็น้อง
ไม่เคยเห็นความรักที่เจมส์ให้พี่ไปเลยใช่ป่ะ “ เอาอีกและดราม่าใส่ตลอด
“ เจมส์วันนี้พี่เพลียอย่าดราม่าใส่ได้ป่ะ “
ผมขัดจังหวะเจมส์แต่ผมคิดว่าเจมส์มันคงไม่คิดเช่นเดียวกับผม
“ งั้น..สงสัยต้องชาร์จแบตจะได้หายเพลีย “
เจอกันตอนหน้านะครับ
Tobecontinue
TalK By WriteR
มาแล้ว
จัดหนักจัดเต็มทุกอรรถรสจริงๆเลย (รึเปล่าหว่า)
ตอบคำถามรอตอนหน้านะครับจะได้หายข้องใจกัน
เต๋าคชามาเจ็ดตอนละเนอะตอนหน้าเปลี่ยนบรรยากาศกันนิดนะครับ
ไม่ว่ากันเนอะ จัดเต็มเช่นเดียวกันครับ
รักรีดด์ทุกคน
วงเล็บตัวโตๆ (ตอนนี้ต้องการคอมเม้นท์มาก เม้นท์ให้ได้ช่วยเม้นท์ให้ด้วยนะครับ)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น